Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:43, 18 Paź 2006 Temat postu: KODEKS PRACY str. 10 |
 |
|
Rozdział V
Czynniki oraz procesy pracy stwarzające szczególne zagrożenie dla
zdrowia lub życia
Art. 220. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie materiałów i procesów
technologicznych bez uprzedniego ustalenia stopnia ich szkodliwości dla
zdrowia pracowników i podjęcia odpowiednich środków profilaktycznych.
§ 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej oraz właściwymi ministrami określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań materiałów i
procesów technologicznych w celu ustalenia stopnia ich szkodliwości dla
zdrowia oraz zakres tych badań,
2) zakaz albo ograniczenie stosowania, obrotu lub transportu materiałów i
procesów technologicznych ze względu na ich szkodliwość dla zdrowia albo
uzależnienie ich stosowania, obrotu lub transportu od przestrzegania
określonych warunków.
§ 3. Przepisy § 2 nie dotyczą substancji i preparatów chemicznych.
Art. 221. § 1. Niedopuszczalne jest stosowanie substancji i preparatów
chemicznych nie oznakowanych w sposób widoczny, umożliwiający ich
identyfikację.
§ 2. Niedopuszczalne jest stosowanie niebezpiecznych substancji i
niebezpiecznych preparatów chemicznych bez posiadania aktualnego spisu tych
substancji i preparatów oraz kart charakterystyki, a także opakowań
zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem.
§ 3. Stosowanie niebezpiecznych substancji i niebezpiecznych preparatów
chemicznych jest dopuszczalne pod warunkiem zastosowania środków
zapewniających pracownikom ochronę ich zdrowia i życia.
§ 4. Zasady klasyfikacji substancji i preparatów chemicznych pod względem
zagrożeń dla zdrowia lub życia, wykaz substancji niebezpiecznych, wymagania
dotyczące kart charakterystyki substancji lub preparatów niebezpiecznych oraz
sposób ich oznakowania określają odrębne przepisy.
§ 5. (skreślony).
Art. 222. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na
działanie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o
działaniu rakotwórczym lub mutagennym, pracodawca jest obowiązany
zastępować te substancje, preparaty, czynniki lub procesy technologiczne
mniej szkodliwymi dla zdrowia lub stosować inne dostępne środki
ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu
osiągnięć nauki i techniki.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany rejestrować wszystkie rodzaje prac w
kontakcie z substancjami, preparatami, czynnikami lub procesami
technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub mutagennym, określonymi w
wykazie, o którym mowa w § 3, a także jest zobowiązany prowadzić rejestr
pracowników zatrudnianych przy tych pracach.
§ 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowanie właściwości substancji
preparatów, czynników lub procesów technologicznych o działaniu
rakotwórczym lub mutagennym, ich zastosowanie oraz konieczność podjęcia
niezbędnych środków zabezpieczających przed zagrożeniami wynikającymi z
ich stosowania, określi, w drodze rozporządzenia:
1) wykaz substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych o
działaniu rakotwórczym lub mutagennym i sposób ich rejestrowania,
2)sposób prowadzenia rejestru prac, których wykonywanie powoduje
konieczność pozostawania w kontakcie z substancjami, preparatami,
czynnikami lub procesami technologicznymi o działaniu rakotwórczym lub
mutagennym,
3) sposób prowadzenia rejestru pracowników zatrudnionych przy tych pracach,
4)wzory dokumentów dotyczących narażenia pracowników na substancje,
preparaty, czynniki lub procesy technologiczne o działaniu rakotwórczym lub
mutagennym oraz sposób przechowywania i przekazywania tych
dokumentów do podmiotów właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania
chorób zawodowych,
5)szczegółowe warunki ochrony pracowników przez zagrożeniami
spowodowanymi przez substancje, preparaty, czynniki lub procesy
technologiczne o działaniu rakotwórczym lub mutagennym
6)warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia pracowników narażonych na
działanie substancji, preparatów, czynników lub procesów technologicznych
o działaniu rakotwórczym lub mutagennym i sposób ich rejestrowania
Art. 2221. § 1. W razie zatrudniania pracownika w warunkach narażenia na
działanie szkodliwych czynników biologicznych pracodawca stosuje wszelkie
dostępne środki eliminujące narażenie, a jeżeli jest to niemożliwe –
ograniczające stopień tego narażenia, przy odpowiednim wykorzystaniu
osiągnięć nauki i techniki.
§ 2. Pracodawca prowadzi rejestr prac narażających pracowników na działanie
szkodliwych czynników biologicznych oraz rejestr pracowników zatrudnionych
przy takich pracach
§ 3. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw pracy, uwzględniając zróżnicowane działanie czynników
biologicznych na organizm człowieka oraz konieczność podjęcia niezbędnych
środków zabezpieczających przez zagrożeniami wynikającymi z wykonywania
pracy w warunkach narażenia na działanie czynników biologicznych, określi, w
drodze rozporządzenia:
1)klasyfikację i wykaz szkodliwych czynników biologicznych,
2)wykaz prac narażających pracowników na działanie czynników biologicznych
3)szczegółowe warunki ochrony pracowników przed zagrożeniami
spowodowanymi przez szkodliwe czynniki biologiczne, w tym rodzaje
środków niezbędnych do zapewnienia ochrony zdrowi i życia pracowników
narażonych na działanie tych czynników, zakres stosowania tych środków
oraz warunki i sposób monitorowania stanu zdrowia narażonych
pracowników,
4)sposób prowadzenia rejestrów prac i pracowników, o których mowa w § 2,
oraz sposób przechowywania i przekazywania tych rejestrów do podmiotów
właściwych do rozpoznawania lub stwierdzania chorób zawodowych.
Art. 223. § 1. Pracodawca jest obowiązany chronić pracowników przed
promieniowaniem jonizującym, pochodzącym ze źródeł sztucznych i
naturalnych, występujących w środowisku pracy.
§ 2. Dawka promieniowania jonizującego pochodzącego ze źródeł naturalnych,
otrzymywana przez pracownika przy pracy w warunkach narażenia na to
promieniowanie, nie może przekraczać dawek granicznych, określonych w
odrębnych przepisach dla sztucznych źródeł promieniowania jonizującego.
Art. 224. § 1. Pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość
wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest
obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.
§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany
zapewnić:
1) odpowiednie do rodzaju niebezpieczeństwa urządzenia i sprzęt ratowniczy
oraz ich obsługę przez osoby należycie przeszkolone,
2) udzielenie pierwszej pomocy poszkodowanym.
§ 3. Przepisy § 1 i 2 nie naruszają wymagań, określonych w odrębnych
przepisach, dotyczących katastrof i innych nadzwyczajnych zagrożeń.
Art. 225. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby prace, przy których
istnieje możliwość wystąpienia szczególnego zagrożenia dla zdrowia lub życia
ludzkiego, były wykonywane przez co najmniej dwie osoby, w celu zapewnienia
asekuracji.
§ 2. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje prac, o których
mowa w § 1.
Rozdział VI
Profilaktyczna ochrona zdrowia
Art. 226. Pracodawca:
1) ocenia i dokumentuje ryzyko zawodowe związane z wykonywaną
pracą oraz stosuje niezbędne środki profilaktyczne zmniejszające
ryzyko,
2) informuje pracowników o ryzyku zawodowym, które wiąże się z
wykonywaną pracą, oraz o zasadach ochrony przed zagrożeniami.
Art. 227. § 1. Pracodawca jest obowiązany stosować środki zapobiegające
chorobom zawodowym i innym chorobom związanym z wykonywaną pracą, w
szczególności:
1) utrzymywać w stanie stałej sprawności urządzenia ograniczające lub
eliminujące szkodliwe dla zdrowia czynniki środowiska pracy oraz urządzenia
służące do pomiarów tych czynników,
2) przeprowadzać, na swój koszt, badania i pomiary czynników szkodliwych
dla zdrowia, rejestrować i przechowywać wyniki tych badań i pomiarów oraz
udostępniać je pracownikom.
§ 2. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia,
tryb i częstotliwość dokonywania badań i pomiarów, o których mowa w § 1 pkt
2, a także sposób rejestrowania i przechowywania wyników tych badań i
pomiarów oraz ich udostępniania pracownikom.
Art. 228. § 1. Prezes Rady Ministrów powoła, w drodze rozporządzenia,
Międzyresortową Komisję do Spraw Najwyższych Dopuszczalnych Stężeń i
Natężeń Czynników Szkodliwych dla Zdrowia w Środowisku Pracy, określi jej
uprawnienia oraz sposób wykonywania zadań.
§ 2. Do zadań Komisji, o której mowa w § 1, należy:
1) przedkładanie Ministrowi Pracy i Polityki Socjalnej wniosków dotyczących
wartości najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych
dla zdrowia w środowisku pracy - do celów określonych w § 3,
2) inicjowanie prac badawczych niezbędnych do realizacji zadań, o których
mowa w pkt 1.
§ 3. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz najwyższych
dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w
środowisku pracy.
Art. 229. § 1. Wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
1) osoby przyjmowane do pracy,
2) pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni
pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki
szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
Badaniom wstępnym nie podlegają jednak osoby przyjmowane ponownie do
pracy u danego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich
samych warunkach pracy, na podstawie kolejnej umowy o pracę zawartej
bezpośrednio po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z
tym pracodawcą.
§ 2. Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku
niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą,
pracownik podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia
zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.
§ 3. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę
możliwości w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy w związku z
przeprowadzanymi badaniami pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia,
a w razie przejazdu na te badania do innej miejscowości przysługują mu
należności na pokrycie kosztów przejazdu według zasad obowiązujących przy
podróżach służbowych.
§ 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego
orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na
określonym stanowisku.
§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na
działanie substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest
obowiązany zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także:
1) po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub
pyłami,
2) po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi
wniosek o objęcie takimi badaniami.
§ 6. Badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, są przeprowadzane na koszt
pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki
zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.
§ 7. Pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia wydane na
podstawie badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5.
§ 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i
Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) tryb i zakres badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz
częstotliwość badań okresowych, a także sposób dokumentowania i kontroli
badań lekarskich,
2) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich do celów
przewidzianych w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie,
3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w § 6 zdanie
drugie,
4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać lekarze
przeprowadzający badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz sprawujący
profilaktyczną opiekę zdrowotną, o której mowa w § 6 zdanie drugie.
Art. 230. § 1. W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na
powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie
orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu,
przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika,
który wywołał te objawy.
§ 2. Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia,
pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie
przekraczający 6 miesięcy.
Art. 231. Pracodawca, na podstawie orzeczenia lekarskiego, przenosi
do odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do
wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub
choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w
rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych. Przepis art. 230 § 2 stosuje się
odpowiednio.
Art. 232. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w
warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje,
jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi,
w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania,
jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.
Art. 233. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom odpowiednie
urządzenia higieniczno-sanitarne oraz dostarczyć niezbędne środki higieny
osobistej, a także zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy w razie
wypadku.
Rozdział VII
Wypadki przy pracy i choroby zawodowe
Art. 234. § 1. W razie wypadku przy pracy pracodawca jest obowiązany
podjąć niezbędne działania eliminujące lub ograniczające zagrożenie, zapewnić
udzielenie pierwszej pomocy osobom poszkodowanym i ustalenie w
przewidzianym trybie okoliczności i przyczyn wypadku oraz zastosować
odpowiednie środki zapobiegające podobnym wypadkom.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwego
inspektora pracy i prokuratora o śmiertelnym, ciężkim lub zbiorowym wypadku
przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał wymienione skutki,
mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za wypadek przy pracy.
§ 3. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr wypadków przy pracy.
§ 4. Koszty związane z ustalaniem okoliczności i przyczyn wypadków przy
pracy ponosi pracodawca.
Art. 235. § 1. Pracodawca jest obowiązany niezwłocznie zgłosić właściwemu
organowi Państwowej Inspekcji Sanitarnej i właściwemu inspektorowi pracy
każdy przypadek rozpoznanej choroby zawodowej albo podejrzenia o taką
chorobę.
§ 2. Obowiązek, o którym mowa w § 1, dotyczy także lekarza, który rozpoznał
lub podejrzewa przypadek choroby zawodowej.
§ 3. W razie rozpoznania u pracownika choroby zawodowej, pracodawca jest
obowiązany:
1) ustalić przyczyny powstania choroby zawodowej oraz charakter i rozmiar
zagrożenia tą chorobą, działając w porozumieniu z właściwym organem
Państwowej Inspekcji Sanitarnej,
2) przystąpić niezwłocznie do usunięcia czynników powodujących powstanie
choroby zawodowej i zastosować inne niezbędne środki zapobiegawcze,
3) zapewnić realizację zaleceń lekarskich.
§ 4. Pracodawca jest obowiązany prowadzić rejestr zachorowań na choroby
zawodowe i podejrzeń o takie choroby.
Art. 236. Pracodawca jest obowiązany systematycznie analizować przyczyny
wypadków przy pracy, chorób zawodowych i innych chorób związanych z
warunkami środowiska pracy i na podstawie wyników tych analiz stosować
właściwe środki zapobiegawcze.
Art. 237. § 1. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady postępowania przy ustalaniu okoliczności i przyczyn
wypadków przy pracy oraz sposób ich dokumentowania, a także zakres
informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy,
2) wykaz chorób zawodowych,
3) szczegółowe zasady postępowania dotyczące zgłaszania podejrzenia,
rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmioty właściwe w
tych sprawach.
§ 2. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy zawierający
dane dotyczące poszkodowanego, składu zespołu powypadkowego, wypadku i
jego skutków, stwierdzenie, że wypadek jest lub nie jest wypadkiem przy
pracy, oraz wnioski i zalecane środki profilaktyczne, a także pouczenie dla
stron postępowania powypadkowego.
§ 3. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wzór
statystycznej karty wypadku przy pracy, uwzględniając dane dotyczące
pracodawcy, poszkodowanego, wypadku przy pracy, a także jego skutków oraz
sposób i terminy jej sporządzania i przekazywania do właściwego urzędu
statystycznego.
§ 4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób, a
także prowadzenia rejestrów chorób zawodowych, uwzględniając w
szczególności wzory dokumentów stosowanych w postępowaniu dotyczącym
tych chorób oraz dane objęte rejestrem,
2) wytyczne diagnostyczno-orzecznicze i kryteria rozpoznawania chorób
zawodowych, uwzględniając w szczególności rodzaj choroby oraz czynniki
szkodliwe i uciążliwe wywołujące te choroby.
Art. 2371. § 1. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy lub
zachorował na chorobę zawodową określoną w wykazie, o którym mowa w art.
237 § 1 pkt 2, przysługują świadczenia z ubezpieczenia społecznego, określone
w odrębnych przepisach.
§ 2. Pracownikowi, który uległ wypadkowi przy pracy, przysługuje od
pracodawcy odszkodowanie za utratę lub uszkodzenie w związku z wypadkiem
przedmiotów osobistego użytku oraz przedmiotów niezbędnych do
wykonywania pracy, z wyjątkiem utraty lub uszkodzenia pojazdów
samochodowych oraz wartości pieniężnych.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
