Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:44, 18 Paź 2006 Temat postu: KODEKS PRACY str. 11 |
 |
|
Rozdział VIII
Szkolenie
Art. 2372. Minister Edukacji Narodowej jest obowiązany zapewnić
uwzględnianie problematyki bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ergonomii w
programach nauczania w szkołach, po uzgodnieniu zakresu tej problematyki z
Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej.
Art. 2373. § 1. Nie wolno dopuścić pracownika do pracy, do której
wykonywania nie posiada on wymaganych kwalifikacji lub potrzebnych
umiejętności, a także dostatecznej znajomości przepisów oraz zasad
bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić przeszkolenie pracownika w
zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy przed dopuszczeniem go do pracy oraz
prowadzenie okresowych szkoleń w tym zakresie. Szkolenie pracownika przed
dopuszczeniem do pracy nie jest wymagane w przypadku podjęcia przez niego
pracy na tym samym stanowisku pracy, które zajmował u danego pracodawcy
bezpośrednio przed nawiązaniem z tym pracodawcą kolejnej umowy o pracę.
§ 21. Pracodawca jest obowiązany odbyć szkolenie w dziedzinie
bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie niezbędnym do
wykonywania ciążących na nim obowiązków. Szkolenie to powinno być
okresowo powtarzane.
§ 3. Szkolenia, o których mowa w § 2, odbywają się w czasie pracy i na koszt
pracodawcy.
Art. 2374. § 1. Pracodawca jest obowiązany zaznajamiać pracowników z
przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi
wykonywanych przez nich prac.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany wydawać szczegółowe instrukcje i wskazówki
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach pracy.
§ 3. Pracownik jest obowiązany potwierdzić na piśmie zapoznanie się z
przepisami oraz zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 2375. Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady szkolenia w dziedzinie
bezpieczeństwa i higieny pracy, zakres tego szkolenia, wymagania
dotyczące treści i realizacji programów szkolenia, sposób
dokumentowania szkolenia oraz przypadki, w których pracodawcy lub
pracownicy mogą być zwolnieni z określonych rodzajów szkolenia.
Rozdział IX
Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze
Art. 2376. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi
nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem
niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w
środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi
środkami.
§ 2. (skreślony).
§ 3. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony
indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności
określone w odrębnych przepisach.
Art. 2377. § 1. Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi
nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w
Polskich Normach:
1) jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu
zabrudzeniu,
2) ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i
higieny pracy.
§ 2. Pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się
używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia
roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 3. Przepis § 2 nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace
związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo
prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia
roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami
biologicznie zakaźnymi.
§ 4. Pracownikowi używającemu własnej odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z
§ 2, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny w wysokości uwzględniającej
ich aktualne ceny.
Art. 2378. § 1. Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony
indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na
określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i
art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia
roboczego.
§ 2. Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których
mowa w art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy.
Art. 2379. § 1. Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez
środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego,
przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i
użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę,
odpylanie i odkażanie.
§ 3. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności
te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez
pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez
pracownika.
Art. 23710. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, które w wyniku stosowania w
procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi
albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w
miejscu przez niego wyznaczonym.
§ 2. Powierzanie pracownikowi prania, konserwacji, odpylania i odkażania
przedmiotów, o których mowa w § 1, jest niedopuszczalne.
Rozdział X
Służba bezpieczeństwa i higieny pracy
Art. 23711. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 100 pracowników
tworzy służbę bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej "służbą
bhp", pełniącą funkcje doradcze i kontrolne w zakresie bezpieczeństwa
i higieny pracy, zaś pracodawca zatrudniający do 100 pracowników
powierza wykonywanie zadań służby bhp pracownikowi
zatrudnionemu przy innej pracy. Pracodawca posiadający ukończone
szkolenie niezbędne do wykonywania zadań służby bhp może sam
wykonywać zadania tej służby, jeżeli:
1) zatrudnia do 10 pracowników albo
2) zatrudnia do 20 pracowników i jest zakwalifikowany do grupy
działalności, dla której ustalono nie wyższą niż trzecia kategorię
ryzyka w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym z tytułu
wypadków przy pracy i chorób zawodowych.
§ 2. Pracodawca - w przypadku braku kompetentnych pracowników -
może powierzyć wykonywanie zadań służby bhp specjalistom spoza
zakładu pracy. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy
innej pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań służby bhp, o
którym mowa w § 1, a także specjalista spoza zakładu pracy powinni
spełniać wymagania kwalifikacyjne niezbędne do wykonywania zadań
służby bhp oraz ukończyć szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i
higieny pracy dla pracowników tej służby.
§ 3. Pracownik służby bhp oraz pracownik zatrudniony przy innej
pracy, któremu powierzono wykonywanie zadań tej służby, nie mogą
ponosić jakichkolwiek niekorzystnych dla nich następstw z powodu
wykonywania zadań i uprawnień służby bhp.
§ 4. Właściwy inspektor pracy może nakazać utworzenie służby bhp,
albo zwiększenie liczby pracowników tej służby, jeżeli jest to
uzasadnione stwierdzonymi zagrożeniami zawodowymi.
§ 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowy zakres działania, uprawnienia, organizację, liczebność i
podporządkowanie służby bhp,
2) kwalifikacje wymagane do wykonywania zadań służby bhp.
Rozdział XI
Konsultacje w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz komisja
bezpieczeństwa i higieny pracy
Art. 23711a. § 1. Pracodawca konsultuje z pracownikami lub ich
przedstawicielami wszystkie działania związane z bezpieczeństwem i
higieną pracy, w szczególności dotyczące:
1) zmian w organizacji pracy i wyposażeniu stanowisk pracy,
wprowadzania nowych procesów technologicznych oraz substancji i
preparatów chemicznych, jeżeli mogą one stwarzać zagrożenie dla
zdrowia lub życia pracowników,
2) oceny ryzyka zawodowego występującego przy wykonywaniu
określonych prac oraz informowania pracowników o tym ryzyku,
3) tworzenia służby bhp lub powierzania wykonywania zadań tej
służby innym osobom oraz wyznaczania pracowników do udzielania
pierwszej pomocy,
4) przydzielania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz
odzieży i obuwia roboczego,
5) szkolenia pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny
pracy.
§ 2. Pracownicy lub ich przedstawiciele mogą przedstawiać
pracodawcy wnioski w sprawie eliminacji lub ograniczenia zagrożeń
zawodowych.
§ 3. Pracodawca zapewnia odpowiednie warunki do przeprowadzania
konsultacji, a zwłaszcza zapewnia, aby odbywały się w godzinach
pracy. Za czas nieprzepracowany w związku z udziałem w
konsultacjach pracownicy lub ich przedstawiciele zachowują prawo do
wynagrodzenia.
§ 4. Na umotywowany wniosek pracowników lub ich przedstawicieli
dotyczący spraw zagrożenia zdrowia i życia pracowników inspektorzy
pracy Państwowej Inspekcji Pracy przeprowadzają kontrole oraz
stosują środki prawne przewidziane w przepisach o Państwowej
Inspekcji Pracy.
§ 5. U pracodawcy, u którego została powołana komisja
bezpieczeństwa i higieny pracy - konsultacje, o których mowa w § 1,
mogą być prowadzone w ramach tej komisji, natomiast uprawnienia, o
których mowa w § 2 i 4, przysługują pracownikom lub ich
przedstawicielom wchodzącym w skład komisji.
§ 6. Pracownicy lub ich przedstawiciele nie mogą ponosić
jakichkolwiek niekorzystnych dla nich konsekwencji z tytułu
działalności, o której mowa w § 1, 2 i 4. Dotyczy to również
pracowników lub ich przedstawicieli, o których mowa w § 5.
Art. 23712. § 1. Pracodawca zatrudniający więcej niż 250 pracowników
powołuje komisję bezpieczeństwa i higieny pracy, zwaną dalej
"komisją bhp", jako swój organ doradczy i opiniodawczy. W skład
komisji bhp wchodzą w równej liczbie przedstawiciele pracodawcy, w
tym pracownicy służby bhp i lekarz sprawujący profilaktyczną opiekę
zdrowotną nad pracownikami, oraz przedstawiciele pracowników, w
tym społeczny inspektor pracy.
§ 2. Przewodniczącym komisji bhp jest pracodawca lub osoba przez
niego upoważniona, a wiceprzewodniczącym - społeczny inspektor
pracy lub przedstawiciel pracowników.
Art. 23713. § 1. Zadaniem komisji bhp jest dokonywanie przeglądu
warunków pracy, okresowej oceny stanu bezpieczeństwa i higieny
pracy, opiniowanie podejmowanych przez pracodawcę środków
zapobiegających wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym,
formułowanie wniosków dotyczących poprawy warunków pracy oraz
współdziałanie z pracodawcą w realizacji jego obowiązków w zakresie
bezpieczeństwa i higieny pracy.
§ 2. Posiedzenia komisji bhp odbywają się w godzinach pracy, nie
rzadziej niż raz na kwartał. Za czas nieprzepracowany w związku z
udziałem w posiedzeniach komisji bhp pracownik zachowuje prawo do
wynagrodzenia.
§ 3. Komisja bhp w związku z wykonywaniem zadań wymienionych w
§ 1 korzysta z ekspertyz lub opinii specjalistów spoza zakładu pracy w
przypadkach uzgodnionych z pracodawcą i na jego koszt.
Art. 23713a. Przedstawiciele pracowników, o których mowa w art.
23711a i art. 23712, są wybierani przez zakładowe organizacje
związkowe, a jeżeli u pracodawcy takie organizacje nie działają - przez
pracowników, w trybie przyjętym w zakładzie pracy.
Rozdział XII
Obowiązki organów sprawujących nadzór nad przedsiębiorstwami lub
innymi jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo
samorządowymi
Art. 23714. Organy sprawujące nadzór nad przedsiębiorstwami lub innymi
jednostkami organizacyjnymi państwowymi albo samorządowymi są
obowiązane podejmować działania na rzecz kształtowania bezpiecznych i
higienicznych warunków pracy, w szczególności:
1) udzielać przedsiębiorstwom i jednostkom organizacyjnym pomocy przy
wykonywaniu zadań z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy,
2) dokonywać, co najmniej raz w roku, oceny stanu bezpieczeństwa i higieny
pracy w przedsiębiorstwach i jednostkach organizacyjnych oraz określać
kierunki poprawy tego stanu,
3) w miarę potrzeb i możliwości - inicjować i prowadzić badania naukowe
dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy.
Rozdział XIII
Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące wykonywania prac
w różnych gałęziach pracy
Art. 23715. § 1. Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem
Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie
obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac
wykonywanych w różnych gałęziach pracy.
§ 2. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w
porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i
Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i
higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac.
DZIAŁ JEDENASTY
UKŁADY ZBIOROWE PRACY
Rozdział I
Przepisy ogólne
Art. 238. § 1. Ilekroć w przepisach działu jest mowa o:
1) ponadzakładowej organizacji związkowej - należy przez to rozumieć
organizację związkową będącą ogólnokrajowym związkiem zawodowym,
zrzeszeniem (federacją) związków zawodowych lub ogólnokrajową organizacją
międzyzwiązkową (konfederacją),
2) organizacji związkowej reprezentującej pracowników - należy przez to
rozumieć organizację związkową zrzeszającą pracowników, dla których układ
jest zawierany. Dotyczy to również zrzeszenia (federacji) związków
zawodowych, w skład którego wchodzą te organizacje związkowe, a także
ogólnokrajowej organizacji międzyzwiązkowej (konfederacji) zrzeszającej takie
organizacje związkowe lub zrzeszenia (federacje) związków zawodowych.
§ 2. Przepisy rozdziału odnoszące się do:
1) układu - stosuje się odpowiednio do układu ponadzakładowego i układu
zakładowego,
2) pracodawców - stosuje się odpowiednio do pracodawcy.
Art. 239. § 1. Układ zawiera się dla wszystkich pracowników zatrudnionych
przez pracodawców objętych jego postanowieniami, chyba że strony w układzie
postanowią inaczej.
§ 2. Układem mogą być objęte osoby świadczące pracę na innej podstawie niż
stosunek pracy; układem mogą być również objęci emeryci i renciści.
§ 3. Układu nie zawiera się dla:
1) członków korpusu służby cywilnej,
2) pracowników urzędów państwowych zatrudnionych na podstawie
mianowania i powołania,
3) pracowników samorządowych zatrudnionych na podstawie wyboru,
mianowania i powołania w:
a) urzędach marszałkowskich,
b) starostwach powiatowych,
c) urzędach gminy,
d) biurach (ich odpowiednikach) związków jednostek samorządu
terytorialnego,
e) biurach (ich odpowiednikach) jednostek administracyjnych jednostek
samorządu terytorialnego,
4) sędziów i prokuratorów.
Art. 240. § 1. Układ określa:
1) warunki, jakim powinna odpowiadać treść stosunku pracy, z
zastrzeżeniem § 3,
2) wzajemne zobowiązania stron układu, w tym dotyczące stosowania układu
i przestrzegania jego postanowień.
§ 2. Układ może określać inne sprawy poza wymienionymi w § 1, nie
uregulowane w przepisach prawa pracy w sposób bezwzględnie obowiązujący.
§ 3. Układ nie może naruszać praw osób trzecich.
§ 4. Zawarcie układu dla pracowników zatrudnionych w jednostkach
budżetowych, zakładach budżetowych oraz gospodarstwach pomocniczych
jednostek budżetowych może nastąpić wyłącznie w ramach środków
finansowych będących w ich dyspozycji, w tym wynagrodzeń określonych na
podstawie odrębnych przepisów.
§ 5. Wniosek o zarejestrowanie układu zawartego dla pracowników
zatrudnionych w jednostkach budżetowych, zakładach budżetowych oraz
gospodarstwach pomocniczych jednostek budżetowych powinien zawierać
oświadczenie organu, który utworzył dany podmiot lub przejął funkcje takiego
organu, o spełnieniu wymogu, o którym mowa w § 4.
Art. 241. (skreślony).
Art. 2411. Strony, określając wzajemne zobowiązania przy stosowaniu układu,
mogą w szczególności ustalić:
1) sposób publikacji układu i rozpowszechniania jego treści,
2) tryb dokonywania okresowych ocen funkcjonowania układu,
3) tryb wyjaśniania treści postanowień układu oraz rozstrzygania sporów
między stronami w tym zakresie.
4) (skreślony).
Art. 2412. § 1. Zawarcie układu następuje w drodze rokowań.
§ 2. Podmiot występujący z inicjatywą zawarcia układu jest obowiązany
powiadomić o tym każdą organizację związkową reprezentującą pracowników,
dla których ma być zawarty układ, w celu wspólnego prowadzenia rokowań
przez wszystkie organizacje związkowe.
§ 3. Strona uprawniona do zawarcia układu nie może odmówić żądaniu drugiej
strony podjęcia rokowań:
1) w celu zawarcia układu dla pracowników nie objętych układem,
2) w celu zmiany układu uzasadnionej istotną zmianą sytuacji ekonomicznej
bądź finansowej pracodawców lub pogorszeniem się sytuacji materialnej
pracowników,
3) jeżeli żądanie zostało zgłoszone nie wcześniej niż 60 dni przed upływem
okresu, na jaki układ został zawarty, albo po dniu wypowiedzenia układu.
Art. 2413. § 1. Każda ze stron jest obowiązana prowadzić rokowania w dobrej
wierze i z poszanowaniem słusznych interesów drugiej strony. Oznacza to w
szczególności:
1) uwzględnianie postulatów organizacji związkowej uzasadnionych sytuacją
ekonomiczną pracodawców,
2) powstrzymywanie się od wysuwania postulatów, których realizacja w
sposób oczywisty przekracza możliwości finansowe pracodawców,
3) poszanowanie interesów pracowników nie objętych układem.
§ 2. Strony układu mogą określić tryb rozstrzygania kwestii spornych
związanych z przedmiotem rokowań lub innych spornych zagadnień, które
mogą wyłonić się w trakcie tych rokowań. W takim przypadku nie mają
zastosowania przepisy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, chyba że strony
postanowią o ich stosowaniu w określonym zakresie.
Art. 2414. § 1. Pracodawca jest obowiązany udzielić przedstawicielom
związków zawodowych prowadzącym rokowania informacji o swojej sytuacji
ekonomicznej w zakresie objętym rokowaniami i niezbędnym do prowadzenia
odpowiedzialnych rokowań. Obowiązek ten dotyczy w szczególności informacji
objętych sprawozdawczością Głównego Urzędu Statystycznego.
§ 2. Przedstawiciele związków zawodowych są obowiązani do nieujawniania
uzyskanych od pracodawcy informacji, stanowiących tajemnicę
przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej
konkurencji.
§ 3. Na żądanie każdej ze stron może być powołany ekspert, którego zadaniem
jest przedstawienie opinii w sprawach związanych z przedmiotem rokowań.
Koszty ekspertyzy pokrywa strona, która żądała powołania eksperta, chyba że
strony postanowią inaczej.
§ 4. Przepisy § 1-3 nie naruszają przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i
służbowej.
Art. 2415. § 1. Układ zawiera się w formie pisemnej na czas nie określony lub
na czas określony.
§ 2. W układzie ustala się zakres jego obowiązywania oraz wskazuje siedziby
stron układu.
§ 3. Przed upływem terminu obowiązywania układu zawartego na czas
określony strony mogą przedłużyć jego obowiązywanie na czas określony lub
uznać układ za zawarty na czas nie określony.
Art. 2416. § 1. Treść postanowień układu wyjaśniają wspólnie jego strony.
§ 2. Wyjaśnienia treści postanowień układu, dokonane wspólnie przez strony
układu, wiążą także strony, które zawarły porozumienie o stosowaniu tego
układu. Wyjaśnienia udostępnia się stronom porozumienia.
Art. 2417. § 1. Układ rozwiązuje się:
1) na podstawie zgodnego oświadczenia stron,
2) z upływem okresu, na który został zawarty,
3) z upływem okresu wypowiedzenia dokonanego przez jedną ze stron.
§ 2. Oświadczenie stron o rozwiązaniu układu oraz wypowiedzenie układu
następuje w formie pisemnej.
§ 3. Okres wypowiedzenia układu wynosi trzy miesiące kalendarzowe, chyba że
strony w układzie postanowią inaczej.
§ 4. (utracił moc).
§ 5. (skreślony).
Art. 2418. § 1. W okresie jednego roku od dnia przejścia zakładu pracy lub
jego części na nowego pracodawcę do pracowników stosuje się postanowienia
układu, którym byli objęci przed przejściem zakładu pracy lub jego części na
nowego pracodawcę, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej.
Postanowienia tego układu stosuje się w brzmieniu obowiązującym w dniu
przejścia zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę. Pracodawca
może stosować do tych pracowników korzystniejsze warunki niż wynikające z
dotychczasowego układu.
§ 2. Po upływie okresu stosowania dotychczasowego układu wynikające z tego
układu warunki umów o pracę lub innych aktów stanowiących podstawę
nawiązania stosunku pracy stosuje się do upływu okresu wypowiedzenia tych
warunków. Przepis art. 24113 § 2 zdanie drugie stosuje się.
§ 3. Jeżeli w przypadkach, o których mowa w § 1, nowy pracodawca przejmuje
również inne osoby objęte układem obowiązującym u dotychczasowego
pracodawcy, stosuje postanowienia układu dotyczące tych osób przez okres
jednego roku od dnia przejęcia.
§ 4. Jeżeli pracownicy przed ich przejęciem byli objęci układem
ponadzakładowym, obowiązującym u nowego pracodawcy, przepisy § 1-3
stosuje się do układu zakładowego.
Art. 2419. § 1. Zmiany do układu wprowadza się w drodze protokołów
dodatkowych. Do protokołów dodatkowych stosuje się odpowiednio przepisy
dotyczące układu.
§ 2. Jeżeli układ został zawarty przez więcej niż jedną organizację związkową,
przez okres jego obowiązywania wszelkie czynności dotyczące tego układu
podejmują organizacje związkowe, które go zawarły, z zastrzeżeniem § 3 i 4.
§ 3. Strony układu mogą wyrazić zgodę, aby w prawa i obowiązki strony
wstąpiła organizacja związkowa, która nie zawarła układu.
§ 4. Organizacja związkowa, która po zawarciu układu stała się
reprezentatywna na podstawie art. 24117 lub art. 24125a § 1, może wstąpić w
prawa i obowiązki strony układu, składając w tym celu oświadczenie stronom
tego układu. Do zakładowej organizacji związkowej art. 24125a § 3-5 stosuje
się odpowiednio.
§ 5. Informacja o wstąpieniu organizacji związkowej w prawa i obowiązki
strony układu podlega zgłoszeniu do rejestru układów.
Art. 24110. § 1. Strony uprawnione do zawarcia układu mogą zawrzeć
porozumienie o stosowaniu w całości lub w części układu, którego nie są
stronami. Do porozumienia stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące układu.
§ 2. Organ rejestrujący porozumienie, o którym mowa w § 1, powiadamia
strony układu o rejestracji tego porozumienia.
§ 3. Zmiana postanowień układu przez strony, które zawarły ten układ, nie
powoduje zmian w treści porozumienia, o którym mowa w § 1.
Art. 24111. § 1. Układ podlega wpisowi do rejestru prowadzonego dla:
1) układów ponadzakładowych przez ministra właściwego do spraw pracy,
2) układów zakładowych przez właściwego okręgowego inspektora pracy.
§ 2. Układ zawarty zgodnie z prawem podlega rejestracji w ciągu:
1) trzech miesięcy - w odniesieniu do układu ponadzakładowego,
2) jednego miesiąca - w odniesieniu do układu zakładowego
- od dnia złożenia wniosku w tej sprawie przez jedną ze stron układu.
§ 3. Jeżeli postanowienia układu są niezgodne z prawem, organ uprawniony do
jego rejestracji może:
1) za zgodą stron układu wpisać układ do rejestru bez tych postanowień,
2) wezwać strony układu do dokonania w układzie odpowiednich zmian w
terminie 14 dni.
§ 4. Jeżeli strony układu nie wyrażą zgody na wpisanie układu do rejestru bez
postanowień niezgodnych z prawem lub nie dokonają w terminie odpowiednich
zmian w układzie, organ uprawniony do rejestracji układu odmawia jego
rejestracji.
§ 5. W ciągu 30 dni od dnia zawiadomienia o odmowie rejestracji przysługuje
odwołanie:
1) stronom układu ponadzakładowego - do Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie,
2) stronom układu zakładowego - do właściwego dla siedziby pracodawcy
sądu rejonowego - sądu pracy.
Sąd rozpoznaje sprawę w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o
postępowaniu nieprocesowym.
§ 51. Osoba mająca interes prawny może, w terminie 90 dni od dnia
zarejestrowania układu, wystąpić do organu, który układ zarejestrował, z
zastrzeżeniem, że został on zawarty z naruszeniem przepisów o zawieraniu
układów zbiorowych pracy. Zastrzeżenie powinno być złożone na piśmie i
zawierać uzasadnienie.
§ 52. Organ rejestrujący w ciągu 14 dni po otrzymaniu zastrzeżenia, o którym
mowa w § 51, wzywa strony układu do przedstawienia dokumentów i złożenia
wyjaśnień niezbędnych do rozpatrzenia zastrzeżenia.
§ 53. W razie stwierdzenia, że układ został zawarty z naruszeniem
przepisów o zawieraniu układów zbiorowych pracy, organ rejestrujący
wzywa strony układu do usunięcia tych nieprawidłowości, chyba że ich
usunięcie nie jest możliwe.
§ 54. W razie gdy:
1) strony układu nie przedstawią w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż
30 dni, dokumentów i wyjaśnień, o których mowa w § 52, lub
2) strony układu w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż 30 dni, nie
usuną nieprawidłowości, o której mowa w § 53, lub usunięcie tej
nieprawidłowości nie jest możliwe,
organ rejestrujący wykreśla układ z rejestru układów. Przepis § 5 stosuje się
odpowiednio.
§ 55. Warunki umów o pracę lub innych aktów stanowiących podstawę
nawiązania stosunku pracy, wynikające z układu wykreślonego z rejestru
układów, obowiązują do upływu okresu wypowiedzenia tych warunków. Przepis
art. 24113 § 2 zdanie drugie stosuje się.
§ 6. Minister właściwy do spraw pracy w celu zapewnienia jednolitych zasad
rejestracji układów zbiorowych pracy i prowadzenia rejestru tych układów
określi, w drodze rozporządzenia, tryb postępowania w sprawie rejestracji
układów zbiorowych pracy, w szczególności warunki składania wniosków o wpis
do rejestru układów i o rejestrację układu, zakres informacji objętych tymi
wnioskami oraz dokumenty dołączane do wniosków, skutki niezachowania
wymogów dotyczących formy i treści wniosków, jak również tryb wykreślenia
układu z rejestru, a także sposób prowadzenia rejestru układów i akt
rejestrowych oraz wzory klauzul rejestracyjnych i kart rejestrowych.
Art. 24112. § 1. Układ wchodzi w życie w terminie w nim określonym, nie
wcześniej jednak niż z dniem zarejestrowania.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany:
1) zawiadomić pracowników o wejściu układu w życie, o zmianach
dotyczących układu oraz o wypowiedzeniu i rozwiązaniu układu,
2) dostarczyć zakładowej organizacji związkowej niezbędną liczbę
egzemplarzy układu,
3) na żądanie pracownika udostępnić do wglądu tekst układu i wyjaśnić jego
treść.
Art. 24113. § 1. Korzystniejsze postanowienia układu, z dniem jego wejścia w
życie, zastępują z mocy prawa wynikające z dotychczasowych przepisów prawa
pracy warunki umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę
nawiązania stosunku pracy.
§ 2. Postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w
drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o
pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy. Przy
wypowiedzeniu dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu
stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy nie mają zastosowania
przepisy ograniczające dopuszczalność wypowiadania warunków takiej umowy
lub aktu.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
