Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:45, 18 Paź 2006 Temat postu: KODEKS PRACY str. 12 |
 |
|
lub aktu.
Rozdział II
Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy
Art. 24114. § 1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy, zwany dalej "układem
ponadzakładowym", zawierają:
1) ze strony pracowników właściwy statutowo organ ponadzakładowej
organizacji związkowej,
2) ze strony pracodawców właściwy statutowo organ organizacji
pracodawców - w imieniu zrzeszonych w tej organizacji pracodawców.
§ 2. (skreślony).
§ 3. (skreślony).
Art. 24114a. § 1. W razie gdy ponadzakładowa organizacja związkowa
reprezentująca pracowników, dla których ma być zawarty układ
ponadzakładowy, wchodzi w skład zrzeszenia (federacji) związków zawodowych
lub ogólnokrajowej organizacji międzyzwiązkowej (konfederacji), do zawarcia
układu jest upoważniona, z zastrzeżeniem § 2, wyłącznie ta ponadzakładowa
organizacja związkowa.
§ 2. Ogólnokrajowa organizacja międzyzwiązkowa (konfederacja) uczestniczy
w rokowaniach i zawiera układ ponadzakładowy w miejsce wchodzących w jej
skład ponadzakładowych organizacji związkowych, reprezentujących
pracowników, dla których układ ten ma być zawarty i które uzyskały
reprezentatywność na podstawie art. 24117 § 3, jedynie w razie skierowania do
niej umotywowanego pisemnego wniosku w tej sprawie przez co najmniej
jedną z pozostałych ponadzakładowych organizacji związkowych prowadzących
rokowania w sprawie zawarcia tego układu. Organizacja, do której skierowano
wniosek, nie może odmówić przystąpienia do rokowań; odmowa skutkuje
pozbawieniem reprezentatywności dla potrzeb określonego układu
ponadzakładowego wszystkich organizacji, w miejsce których powinna wstąpić
organizacja, do której skierowany został wniosek.
§ 3. W razie gdy organizacja pracodawców zrzeszająca pracodawców, którzy
mają być objęci układem ponadzakładowym, wchodzi w skład federacji lub
konfederacji, prawo do zawarcia układu przysługuje organizacji, w której
pracodawcy są bezpośrednio zrzeszeni.
Art. 24115. Prawo wystąpienia z inicjatywą zawarcia układu
ponadzakładowego przysługuje:
1) organizacji pracodawców uprawnionej do zawarcia układu ze strony
pracodawców,
2) każdej ponadzakładowej organizacji związkowej reprezentującej
pracowników, dla których ma być zawarty układ.
Art. 24116. § 1. Jeżeli pracowników, dla których ma być zawarty układ
ponadzakładowy, reprezentuje więcej niż jedna organizacja związkowa,
rokowania w celu zawarcia układu prowadzi ich wspólna reprezentacja lub
działające wspólnie poszczególne organizacje związkowe.
§ 2. Jeżeli w terminie wyznaczonym przez podmiot występujący z inicjatywą
zawarcia układu ponadzakładowego, nie krótszym niż 30 dni od dnia zgłoszenia
inicjatywy zawarcia układu, nie wszystkie organizacje związkowe przystąpią do
rokowań w trybie określonym w § 1, do prowadzenia rokowań są uprawnione
organizacje związkowe, które przystąpiły do rokowań. Rokowania te są
prowadzone w trybie określonym w § 1.
§ 3. Warunkiem prowadzenia rokowań, o których mowa w § 2, jest
uczestniczenie w nich co najmniej jednej reprezentatywnej ponadzakładowej
organizacji związkowej w rozumieniu art. 24117.
§ 4. Jeżeli przed zawarciem układu zostanie utworzona ponadzakładowa
organizacja związkowa, ma ona prawo przystąpić do rokowań.
§ 5. Układ ponadzakładowy zawierają wszystkie organizacje związkowe, które
prowadziły rokowania nad tym układem, bądź co najmniej wszystkie
reprezentatywne organizacje związkowe, w rozumieniu art. 24117,
uczestniczące w rokowaniach.
Art. 24117. § 1. Reprezentatywną organizacją związkową jest
ponadzakładowa organizacja związkowa zrzeszająca:
1) co najmniej pięćset tysięcy pracowników lub
2) co najmniej 10% ogółu pracowników objętych zakresem działania statutu,
nie mniej jednak niż dziesięć tysięcy pracowników, lub
3) największą liczbę pracowników, dla których ma być zawarty określony
układ ponadzakładowy.
§ 2. Z wnioskiem o stwierdzenie reprezentatywności ponadzakładowa
organizacja związkowa występuje do Sądu Okręgowego w Warszawie, który
wydaje w tej sprawie orzeczenie w ciągu 30 dni od dnia złożenia wniosku, w
trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o postępowaniu
nieprocesowym.
§ 3. W przypadku stwierdzenia reprezentatywności ogólnokrajowej organizacji
międzyzwiązkowej (konfederacji) z mocy prawa stają się reprezentatywne
wchodzące w jej skład ogólnokrajowe związki zawodowe i zrzeszenia
(federacje) związków zawodowych.
Art. 24118. § 1. Na wspólny wniosek organizacji pracodawców i
ponadzakładowych organizacji związkowych, które zawarły układ
ponadzakładowy, minister właściwy do spraw pracy może - gdy wymaga tego
ważny interes społeczny - rozszerzyć, w drodze rozporządzenia, stosowanie
tego układu w całości lub w części na pracowników zatrudnionych u
pracodawcy nieobjętego żadnym układem ponadzakładowym, prowadzącego
działalność gospodarczą taką samą lub zbliżoną do działalności pracodawców
objętych tym układem, ustalonej na podstawie odrębnych przepisów
dotyczących klasyfikacji działalności, po zasięgnięciu opinii tego pracodawcy lub
wskazanej przez niego organizacji pracodawców oraz zakładowej organizacji
związkowej - o ile taka działa u pracodawcy - a także opinii Komisji do Spraw
Układów Zbiorowych Pracy powołanej na podstawie odrębnych przepisów.
§ 2. Wniosek o rozszerzenie stosowania układu ponadzakładowego powinien
wskazywać nazwę pracodawcy i jego siedzibę, a także uzasadnienie potrzeby
rozszerzenia stosowania układu ponadzakładowego oraz zawierać informacje i
dokumenty niezbędne do stwierdzenia wymogów, o których mowa w § 1.
§ 3. Projekt rozporządzenia, o którym mowa w § 1, nie wymaga skierowania
do zaopiniowania przez organizacje związkowe i organizacje pracodawców.
§ 4. Rozszerzenie stosowania układu ponadzakładowego obowiązuje nie dłużej
niż do czasu objęcia pracodawcy innym układem ponadzakładowym.
§ 5. Do wniosku o uchylenie rozszerzenia stosowania układu stosuje się
odpowiednio przepisy § 1-3 oraz art. 2418 § 2.
Art. 24119. § 1. W razie połączenia lub podziału organizacji związkowej lub
organizacji pracodawców, która zawarła układ ponadzakładowy, jej prawa i
obowiązki przechodzą na organizację powstałą w wyniku połączenia lub
podziału.
§ 2. W razie rozwiązania organizacji pracodawców lub wszystkich organizacji
związkowych, będących stroną układu ponadzakładowego, pracodawca może
odstąpić od stosowania układu ponadzakładowego w całości lub w części po
upływie okresu co najmniej równego okresowi wypowiedzenia układu,
składając stosowne oświadczenie na piśmie pozostałej stronie tego układu.
Przepis art. 2418 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 3. (skreślony).
§ 4. Informacje dotyczące spraw, o których mowa w § 1 i 2, podlegają
zgłoszeniu do rejestru układów.
Art. 24120. (skreślony).
Art. 24121. (skreślony).
Rozdział III
Zakładowy układ zbiorowy pracy
Art. 24122. (skreślony).
Art. 24123. Zakładowy układ zbiorowy pracy, zwany dalej "układem
zakładowym", zawiera pracodawca i zakładowa organizacja związkowa.
Art. 24124. Prawo wystąpienia z inicjatywą zawarcia układu zakładowego
przysługuje:
1) pracodawcy,
2) każdej zakładowej organizacji związkowej.
Art. 24125. § 1. Jeżeli pracowników, dla których ma być zawarty układ
zakładowy, reprezentuje więcej niż jedna organizacja związkowa, rokowania w
celu zawarcia układu prowadzi ich wspólna reprezentacja lub działające
wspólnie poszczególne organizacje związkowe.
§ 2. Jeżeli w terminie wyznaczonym przez podmiot występujący z inicjatywą
zawarcia układu zakładowego, nie krótszym niż 30 dni od dnia zgłoszenia
inicjatywy zawarcia układu, nie wszystkie organizacje związkowe przystąpią do
rokowań w trybie określonym w § 1, do prowadzenia rokowań są uprawnione
organizacje związkowe, które przystąpiły do rokowań. Rokowania te są
prowadzone w trybie określonym w § 1.
§ 3. Warunkiem prowadzenia rokowań, o których mowa w § 2, jest
uczestniczenie w nich co najmniej jednej reprezentatywnej zakładowej
organizacji związkowej w rozumieniu przepisów art. 24125a.
§ 4. Jeżeli przed zawarciem układu zostanie utworzona zakładowa organizacja
związkowa, ma ona prawo przystąpić do rokowań.
§ 5. Układ zakładowy zawierają wszystkie organizacje związkowe, które
prowadziły rokowania nad tym układem, bądź przynajmniej wszystkie
reprezentatywne organizacje związkowe, w rozumieniu art. 24125a,
uczestniczące w rokowaniach.
Art. 24125a. § 1. Reprezentatywną zakładową organizacją związkową jest
organizacja związkowa:
1) będąca jednostką organizacyjną albo organizacją członkowską
ponadzakładowej organizacji związkowej uznanej za reprezentatywną na
podstawie art. 24117 § 1 pkt 1, pod warunkiem że zrzesza ona co najmniej 7%
pracowników zatrudnionych u pracodawcy, lub
2) zrzeszająca co najmniej 10% pracowników zatrudnionych u pracodawcy.
§ 2. Jeżeli żadna z zakładowych organizacji związkowych nie spełnia wymogów,
o których mowa w § 1, reprezentatywną zakładową organizacją związkową jest
organizacja zrzeszająca największą liczbę pracowników.
§ 3. Przy ustalaniu liczby pracowników zrzeszonych w zakładowej organizacji
związkowej, o której mowa w § 1 i 2, uwzględnia się wyłącznie pracowników
należących do tej organizacji przez okres co najmniej 6 miesięcy przed
przystąpieniem do rokowań w sprawie zawarcia układu zakładowego. W razie
gdy pracownik należy do kilku zakładowych organizacji związkowych,
uwzględniony może być tylko jako członek jednej wskazanej przez niego
organizacji związkowej.
§ 4. Zakładowa organizacja związkowa może przed zawarciem układu
zakładowego zgłosić uczestnikom prowadzącym rokowania w sprawie zawarcia
tego układu pisemne zastrzeżenie co do spełniania przez inną zakładową
organizację związkową kryteriów reprezentatywności, o których mowa w § 1 i
2; prawo zgłoszenia zastrzeżenia przysługuje również pracodawcy.
§ 5. W przypadku, o którym mowa w § 4, zakładowa organizacja związkowa,
wobec której zostało zgłoszone zastrzeżenie, występuje do sądu rejonowego -
sądu pracy właściwego dla siedziby pracodawcy z wnioskiem o stwierdzenie jej
reprezentatywności. Sąd wydaje w tej sprawie orzeczenie w ciągu 30 dni od
dnia złożenia wniosku, w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego o
postępowaniu nieprocesowym.
Art. 24126. § 1. Postanowienia układu zakładowego nie mogą być mniej
korzystne dla pracowników niż postanowienia obejmującego ich układu
ponadzakładowego.
§ 2. Układ zakładowy nie może określać warunków wynagradzania
pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy,
w rozumieniu art. 128 § 2 pkt 2, oraz osób zarządzających zakładem
pracy na innej podstawie niż stosunek pracy.
Art. 24127. § 1. Ze względu na sytuację finansową pracodawcy strony układu
zakładowego mogą zawrzeć porozumienie o zawieszeniu stosowania u danego
pracodawcy, w całości lub w części, tego układu oraz układu
ponadzakładowego bądź jednego z nich, na okres nie dłuższy niż 3 lata. W
razie gdy u pracodawcy obowiązuje jedynie układ ponadzakładowy,
porozumienie o zawieszeniu stosowania tego układu lub niektórych jego
postanowień mogą zawrzeć strony uprawnione do zawarcia układu
zakładowego.
§ 2. Porozumienie, o którym mowa w § 1, podlega zgłoszeniu do rejestru
odpowiednio układów zakładowych lub układów ponadzakładowych. Ponadto
informację o zawieszeniu stosowania układu ponadzakładowego strony
porozumienia przekazują stronom tego układu.
§ 3. W zakresie i przez czas określony w porozumieniu, o którym mowa w § 1,
nie stosuje się z mocy prawa wynikających z układu ponadzakładowego oraz z
układu zakładowego warunków umów o pracę i innych aktów stanowiących
podstawę nawiązania stosunku pracy.
Art. 24128. § 1. Układ zakładowy może obejmować więcej niż jednego
pracodawcę, jeżeli pracodawcy ci wchodzą w skład tej samej osoby prawnej.
§ 2. Rokowania nad zawarciem układu zakładowego prowadzą:
1) właściwy organ osoby prawnej, o której mowa w § 1, oraz
2) wszystkie zakładowe organizacje związkowe działające u pracodawców, z
zastrzeżeniem § 3.
§ 3. Jeżeli zakładowe organizacje związkowe należą do tego samego związku,
federacji lub konfederacji, do prowadzenia rokowań w ich imieniu jest
uprawniony organ wskazany przez ten związek, federację lub konfederację.
§ 4. Jeżeli w terminie wyznaczonym przez podmiot występujący z inicjatywą
zawarcia układu zakładowego, nie krótszym niż 30 dni od dnia zgłoszenia
inicjatywy zawarcia układu, nie wszystkie organizacje związkowe przystąpią do
rokowań, do prowadzenia rokowań są uprawnione organizacje związkowe,
które do nich przystąpiły, pod warunkiem uczestniczenia w tych rokowaniach
wszystkich organów, o których mowa w § 3, wskazanych przez
ponadzakładowe organizacje związkowe reprezentujące pracowników
zatrudnionych u pracodawców wchodzących w skład osoby prawnej,
reprezentatywne w rozumieniu art. 24117 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 3.
§ 5. Układ zakładowy zawierają wszystkie organizacje związkowe, które
prowadziły rokowania nad tym układem, bądź co najmniej wszystkie organy, o
których mowa w § 3, wskazane przez ponadzakładowe organizacje związkowe
reprezentujące pracowników zatrudnionych u pracodawców wchodzących w
skład osoby prawnej, reprezentatywne w rozumieniu art. 24117 § 1 pkt 1 i 2
oraz § 3.
§ 6. Przepisy § 1-5 stosuje się odpowiednio do jednostki nieposiadającej
osobowości prawnej, w skład której wchodzi więcej niż jeden pracodawca.
Art. 24129. § 1. (skreślony).
§ 2. W razie połączenia zakładowych organizacji związkowych, z których
choćby jedna zawarła układ zakładowy, jej prawa i obowiązki przechodzą na
organizację powstałą w wyniku połączenia.
§ 3. W razie rozwiązania wszystkich organizacji związkowych, które zawarły
układ zakładowy, pracodawca może odstąpić od stosowania tego układu w
całości lub w części po upływie okresu co najmniej równego okresowi
wypowiedzenia układu. Przepis art. 2418 § 2 stosuje się odpowiednio.
§ 4. (skreślony).
§ 5. (skreślony).
Art. 24130. Przepisy rozdziału stosuje się odpowiednio do międzyzakładowej
organizacji związkowej działającej u pracodawcy.
DZIAŁ DWUNASTY
ROZPATRYWANIE SPORÓW O ROSZCZENIA ZE STOSUNKU PRACY
Rozdział I
Przepisy ogólne
Art. 242. § 1. Pracownik może dochodzić swych roszczeń ze stosunku pracy
na drodze sądowej.
§ 2. Przed skierowaniem sprawy na drogę sądową pracownik może żądać
wszczęcia postępowania pojednawczego przed komisją pojednawczą.
Art. 243. Pracodawca i pracownik powinni dążyć do polubownego załatwienia
sporu ze stosunku pracy.
Rozdział II
Postępowanie pojednawcze
Art. 244. § 1. W celu polubownego załatwiania sporów o roszczenia
pracowników ze stosunku pracy mogą być powoływane komisje pojednawcze.
§ 2. (skreślony).
§ 3. Komisję pojednawczą powołują wspólnie pracodawca i zakładowa
organizacja związkowa, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa
organizacja związkowa - pracodawca, po uzyskaniu pozytywnej opinii
pracowników.
§ 4. (skreślony).
Art. 245. W trybie przewidzianym w art. 244 § 3 ustala się:
1) zasady i tryb powoływania komisji,
2) czas trwania kadencji,
3) liczbę członków komisji.
Art. 246. Członkiem komisji pojednawczej nie może być:
1) osoba zarządzająca, w imieniu pracodawcy, zakładem pracy,
2) główny księgowy,
3) radca prawny,
4) osoba prowadząca sprawy osobowe, zatrudnienia i płac.
Art. 247. Komisja pojednawcza wybiera ze swego grona przewodniczącego
komisji oraz jego zastępców i ustala regulamin postępowania pojednawczego.
Art. 248. § 1. Komisja pojednawcza wszczyna postępowanie na wniosek
pracownika zgłoszony na piśmie lub ustnie do protokołu. Na wniosku stwierdza
się datę jego wpływu.
§ 2. Zgłoszenie przez pracownika wniosku do komisji pojednawczej przerywa
bieg terminów, o których mowa w art. 264.
Art. 249. Komisja pojednawcza przeprowadza postępowanie pojednawcze w
zespołach składających się co najmniej z 3 członków tej komisji.
Art. 250. (skreślony).
Art. 251. § 1. Komisja pojednawcza powinna dążyć, aby załatwienie sprawy w
drodze ugody nastąpiło w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Termin
zakończenia postępowania przed komisją pojednawczą stwierdza się w
protokole posiedzenia zespołu.
§ 2. W sprawach dotyczących rozwiązania, wygaśnięcia lub nawiązania
stosunku pracy, o których mowa w art. 264, wniosek do komisji pojednawczej
wnosi się przed upływem terminów określonych w tym przepisie.
§ 3. W sprawach, o których mowa w § 2, postępowanie pojednawcze kończy
się z mocy prawa z upływem 14 dni od dnia złożenia wniosku przez
pracownika, a w innych sprawach - z upływem 30 dni od dnia złożenia wniosku.
Art. 252. Ugodę zawartą przed komisją pojednawczą wpisuje się do protokołu
posiedzenia zespołu. Protokół podpisują strony i członkowie zespołu.
Art. 253. Niedopuszczalne jest zawarcie ugody, która byłaby sprzeczna z
prawem lub zasadami współżycia społecznego.
Art. 254. Jeżeli postępowanie przed komisją pojednawczą nie doprowadziło do
zawarcia ugody, komisja na żądanie pracownika, zgłoszone w terminie 14 dni
od dnia zakończenia postępowania pojednawczego, przekazuje niezwłocznie
sprawę sądowi pracy. Wniosek pracownika o polubowne załatwienie sprawy
przez komisję pojednawczą zastępuje pozew. Pracownik zamiast zgłoszenia
tego żądania może wnieść pozew do sądu pracy na zasadach ogólnych.
Art. 255. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracodawcę podlega ona
wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu
jej przez sąd pracy klauzuli wykonalności.
§ 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności, jeżeli ze złożonych akt
komisji wynika, że ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia
społecznego. Nie wyklucza to możliwości dochodzenia ustalenia niezgodności
ugody z prawem lub zasadami współżycia społecznego na zasadach ogólnych.
Art. 256. Pracownik może wystąpić do sądu pracy w terminie 30 dni od dnia
zawarcia ugody z żądaniem uznania jej za bezskuteczną, jeżeli uważa, że
ugoda narusza jego słuszny interes. Jednakże w sprawach, o których mowa w
art. 251 § 2, z żądaniem takim pracownik może wystąpić tylko przed upływem
14 dni od dnia zawarcia ugody.
Art. 257. Sprawowanie obowiązków członka komisji pojednawczej jest funkcją
społeczną. Jednakże członek komisji pojednawczej zachowuje prawo do
wynagrodzenia za czas nie przepracowany w związku z udziałem w pracach
komisji.
Art. 258. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić komisji pojednawczej
warunki lokalowe oraz środki techniczne umożliwiające właściwe jej
funkcjonowanie.
§ 2. Wydatki związane z działalnością komisji pojednawczej ponosi
pracodawca. Wydatki te obejmują również równowartość utraconego
wynagrodzenia za czas nie przepracowany przez pracownika w związku z
udziałem w postępowaniu pojednawczym.
Art. 259-261. (skreślone).
Rozdział III
Sądy pracy
Art. 262. § 1. Spory o roszczenia ze stosunku pracy rozstrzygają:
1) sądy pracy - stanowiące odrębne jednostki organizacyjne sądów
rejonowych oraz
2) sądy pracy i ubezpieczeń społecznych - stanowiące odrębne jednostki
organizacyjne sądów wojewódzkich,
zwane sądami pracy.
§ 2. Nie podlegają właściwości sądów pracy spory dotyczące:
1) ustanawiania nowych warunków pracy i płacy,
2) stosowania norm pracy,
3) pomieszczeń w hotelach pracowniczych.
§ 3. Zasady tworzenia sądów pracy, organizację i tryb postępowania przed
tymi sądami regulują odrębne przepisy.
Art. 263. § 1. Postępowanie w sprawach o roszczenia pracownika ze stosunku
pracy jest wolne od opłat sądowych.
§ 2. Wydatki związane z czynnościami podejmowanymi w toku postępowania, o
których mowa w § 1, ponosi tymczasowo Skarb Państwa.
§ 3. Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie w instancji rozstrzyga o
tych wydatkach, stosując odpowiednio przepisy o kosztach sądowych w
sprawach cywilnych, z tym że obciążenie pracownika tymi wydatkami może
nastąpić w wypadkach szczególnie uzasadnionych.
Art. 264. § 1. Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę wnosi się do sądu
pracy w ciągu 7 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego umowę o
pracę.
§ 2. Żądanie przywrócenia do pracy lub odszkodowania wnosi się do sądu
pracy w ciągu 14 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o rozwiązaniu umowy o
pracę bez wypowiedzenia lub od dnia wygaśnięcia umowy o pracę.
§ 3. Żądanie nawiązania umowy o pracę wnosi się do sądu pracy w ciągu 14
dni od dnia doręczenia zawiadomienia o odmowie przyjęcia do pracy.
Art. 265. § 1. Jeżeli pracownik nie dokonał - bez swojej winy - w terminie
czynności, o których mowa w art. 97 § 21 i w art. 264, sąd pracy na jego
wniosek postanowi przywrócenie uchybionego terminu.
§ 2. Wniosek o przywrócenie terminu wnosi się do sądu pracy w ciągu 7 dni od
dnia ustania przyczyny uchybienia terminu. We wniosku należy
uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające przywrócenie terminu.
Art. 266-280. (skreślone).
DZIAŁ TRZYNASTY
ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA WYKROCZENIA PRZECIWKO PRAWOM
PRACOWNIKA
(oznaczenie oraz tytuł rozdziału I skreślone)
Art. 281. Kto, będąc pracodawcą lub działając w jego imieniu:
1) zawiera umowę cywilnoprawną w warunkach, w których zgodnie z art. 22
§ 1 powinna być zawarta umowa o pracę,
2) nie potwierdza na piśmie zawartej z pracownikiem umowy o pracę,
3) wypowiada lub rozwiązuje z pracownikiem stosunek pracy bez
wypowiedzenia, naruszając w sposób rażący przepisy prawa pracy,
4) stosuje wobec pracowników inne kary niż przewidziane w przepisach
prawa pracy o odpowiedzialności porządkowej pracowników,
5) narusza przepisy o czasie pracy lub przepisy o uprawnieniach
pracowników związanych z rodzicielstwem i zatrudnianiu młodocianych,
6) nie prowadzi dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy
oraz akt osobowych pracowników
- podlega karze grzywny.
Art. 282. § 1. Kto, wbrew obowiązkowi:
1) nie wypłaca w ustalonym terminie wynagrodzenia za pracę lub innego
świadczenia przysługującego pracownikowi albo uprawnionemu do tego
świadczenia członkowi rodziny pracownika, wysokość tego wynagrodzenia lub
świadczenia bezpodstawnie obniża albo dokonuje bezpodstawnych potrąceń,
2) nie udziela przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego lub
bezpodstawnie obniża wymiar tego urlopu,
3) nie wydaje pracownikowi świadectwa pracy,
podlega karze grzywny.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wykonuje
podlegającego wykonaniu orzeczenia sądu pracy lub ugody zawartej przed
komisją pojednawczą lub sądem pracy.
Art. 283. § 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny
pracy w zakładzie pracy albo kierując pracownikami, nie przestrzega przepisów
lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny.
§ 2.Tej samej karze podlega, kto:
1) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie 30 dni właściwego
inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego o miejscu,
rodzaju, zakresie prowadzonej działalności, jak również o zmianie miejsca,
rodzaju i zakresu prowadzonej działalności oraz o zmianie technologii, jeżeli
zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia dla zdrowia
pracowników,
2) wbrew obowiązkowi nie zapewnia, aby budowa lub przebudowa obiektu
budowlanego albo jego części, w których przewiduje się pomieszczenia pracy,
była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania
bezpieczeństwa i higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez
uprawnionych rzeczoznawców,
3) wbrew obowiązkowi wyposaża stanowiska pracy w maszyny i inne
urządzenia techniczne, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny
zgodności,
4) wbrew obowiązkowi dostarcza pracownikowi środki ochrony indywidualnej,
które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności,
5) wbrew obowiązkowi stosuje:
a) materiały i procesy technologiczne bez uprzedniego ustalenia stopnia ich
szkodliwości dla zdrowia pracowników i bez podjęcia odpowiednich środków
profilaktycznych,
b) substancje i preparaty chemiczne nie oznakowane w sposób widoczny i
umożliwiający ich identyfikację,
c) niebezpieczne substancje i niebezpieczne preparaty chemiczne nie
posiadające kart charakterystyki tych substancji, a także opakowań
zabezpieczających przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem,
6) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwego inspektora pracy,
prokuratora lub innego właściwego organu o śmiertelnym, ciężkim lub
zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który wywołał
wymienione skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być uznany za
wypadek przy pracy, nie zgłasza choroby zawodowej albo podejrzenia o taką
chorobę, nie ujawnia wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, albo
przedstawia niezgodne z prawdą informacje, dowody lub dokumenty dotyczące
takich wypadków i chorób,
7) nie wykonuje w wyznaczonym terminie podlegającego wykonaniu nakazu
inspektora pracy,
 utrudnia działalność organu Państwowej Inspekcji Pracy, w szczególności
uniemożliwia prowadzenie wizytacji zakładu pracy lub nie udziela informacji
niezbędnych do wykonywania jej zadań.
Rozdział II (skreślony)
DZIAŁ CZTERNASTY
PRZEDAWNIENIE ROSZCZEŃ
Art. 291. § 1. Roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem
3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
§ 2. Jednakże roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez
pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków
pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem 1 roku od dnia, w którym
pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie
później jednak niż z upływem 3 lat od jej wyrządzenia.
§ 21. Przepis § 2 stosuje się także do roszczenia pracodawcy, o którym mowa
w art. 611 oraz w art. 1011 § 2.
§ 3. Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, do przedawnienia roszczenia
o naprawienie tej szkody stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.
§ 4. Terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez
czynność prawną.
§ 5. Roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem organu powołanego
do rozstrzygania sporów, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą w
trybie określonym w kodeksie przed takim organem, ulega przedawnieniu z
upływem 10 lat od dnia uprawomocnienia się orzeczenia lub zawarcia ugody.
Art. 292. Roszczenia przedawnionego nie można dochodzić, chyba że ten,
przeciwko komu roszczenie przysługuje, zrzeka się korzystania z
przedawnienia; zrzeczenie dokonane przed upływem przedawnienia jest
nieważne.
Art. 293. Bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega
zawieszeniu na czas trwania przeszkody, gdy z powodu siły wyższej
uprawniony nie może dochodzić przysługujących mu roszczeń przed właściwym
organem powołanym do rozstrzygania sporów.
Art. 294. Przedawnienie względem osoby, która nie ma pełnej zdolności do
czynności prawnych albo co do której istnieje podstawa do jej całkowitego
ubezwłasnowolnienia, nie może skończyć się wcześniej niż z upływem 2 lat od
dnia ustanowienia dla niej przedstawiciela ustawowego albo od dnia ustania
przyczyny jego ustanowienia. Jeżeli termin przedawnienia wynosi 1 rok, jego
bieg liczy się od dnia ustanowienia przedstawiciela ustawowego albo od dnia, w
którym ustała przyczyna jego ustanowienia.
Art. 295. § 1. Bieg przedawnienia przerywa się:
1) przez każdą czynność przed właściwym organem powołanym do
rozstrzygania sporów lub egzekwowania roszczeń przedsięwziętą bezpośrednio
w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia
roszczenia,
2) przez uznanie roszczenia.
§ 2. Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. Jeżeli przerwa
biegu przedawnienia nastąpiła wskutek jednej z przyczyn przewidzianych w § 1
pkt 1, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie wszczęte w
celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia
roszczenia, nie zostanie zakończone.
DZIAŁ CZTERNASTYa (skreślony)
Art. 2951. (uchylony).
Art. 2952. (uchylony).
DZIAŁ PIĘTNASTY
PRZEPISY KOŃCOWE
Art. 296. (skreślony).
Art. 297. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) sposób ustalania wynagrodzenia:
a) przysługującego w okresie niewykonywania pracy,
b) stanowiącego podstawę ustalania wysokości kar pieniężnych, potrąceń,
odszkodowań, odpraw pośmiertnych lub innych należności przewidzianych w
Kodeksie pracy,
2) sposób ustalania wysokości dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia.
Art. 298. (uchylony).
Art. 2981. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
zakres prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych
ze stosunkiem pracy oraz sposób prowadzenia akt osobowych pracownika.
Art. 2982. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
sposób usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz zakres przysługujących
pracownikom zwolnień od pracy, a także przypadki, w których za czas
nieobecności lub zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.
Art. 2983. (uchylony).
Art. 299. (skreślony).
Art. 300. W sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku
pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one
sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Art. 301. § 1. Szczególne uprawnienia związane ze stosunkiem pracy osób
powołanych do czynnej służby wojskowej i zwolnionych z tej służby normują
przepisy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz
przepisy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
§ 2. Okres czynnej służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w
zakresie i na zasadach przewidzianych w przepisach, o których mowa w § 1.
Art. 302. Do okresu zatrudnienia wlicza się okres służby w Policji, Urzędzie
Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu,
Służbie Więziennej, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej w zakresie
i na zasadach przewidzianych odrębnymi przepisami.
Art. 303. § 1. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zakres
stosowania przepisów prawa pracy do osób wykonujących pracę nakładczą, ze
zmianami wynikającymi z odmiennych warunków wykonywania tej pracy.
§ 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zakres
stosowania przepisów prawa pracy do osób stale wykonujących pracę na innej
podstawie niż stosunek pracy lub umowa o pracę nakładczą, ze zmianami
wynikającymi z odmiennych warunków wykonywania tej pracy.
Art. 304. § 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne
warunki pracy, o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym
wykonującym pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy
lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki
zajęć odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów nie
będących jego pracownikami.
§ 3. Obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do jednostek
organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne na innej podstawie niż
stosunek pracy, w ramach prac społecznie użytecznych.
§ 4. W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają dostęp osoby nie
biorące udziału w procesie pracy, pracodawca jest obowiązany zastosować
środki niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia tym osobom.
§ 5. Minister Obrony Narodowej - w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie
wojskowej, a Minister Sprawiedliwości - w stosunku do osób przebywających w
zakładach karnych lub w zakładach poprawczych, w porozumieniu z Ministrem
Pracy i Polityki Socjalnej, określą, w drodze rozporządzeń, zakres stosowania
do tych osób przepisów działu dziesiątego w razie wykonywania określonych
zadań lub prac na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym przez
pracodawcę.
Art. 3041. Obowiązki, o których mowa w art. 211, w zakresie
określonym przez pracodawcę, ciążą również na osobach fizycznych
wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w
zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.
Art. 3042. Do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i
współpracujących z nimi członków ich rodzin oraz członków spółdzielni kółek
rolniczych (usług rolniczych) stosuje się odpowiednio art. 208 § 1, art. 213 § 2,
art. 217 § 2, art. 218, art. 220 § 1 i art. 221 § 1-3.
Art. 3043. Do osób fizycznych prowadzących na własny rachunek działalność
gospodarczą stosuje się odpowiednio art. 208 § 1.
Art. 3044. Pracodawca jest obowiązany przydzielać niezbędną odzież roboczą i
środki ochrony indywidualnej osobom wykonującym krótkotrwałe prace albo
czynności inspekcyjne, w czasie których ich własna odzież może ulec
zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, a także ze względu na bezpieczeństwo
wykonywania tych prac lub czynności.
Art. 3045. § 1. Wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez
dziecko do ukończenia przez ni 16 roku życia jest dozwolone wyłącznie na
rzecz podmiotu prowadzącego działalność kulturalną, artystyczną, sportową
lub reklamową i wymaga uprzedniej zgody przedstawiciela ustawowego lub
opiekuna tego dziecka, a także zezwolenia właściwego inspektora pracy.
§ 2. Właściwy inspektor pracy wydaje zezwolenie, o którym mowa w § 1, na
wniosek podmiotu określonego w tym przepisie.
§ 3. Właściwy inspektor pracy odmawia wydania zezwolenia, jeżeli
wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych w zakresie przewidzianym w
§ 1:
1)powoduje zagrożenie dla życia , zdrowia i rozwoju psychofizycznego dziecka,
2)zagraża wypełnianiu obowiązku szkolnego przez dziecko.
§ 4. Podmiot, o którym mowa w § 1, dołącza do wniosku o wydanie
zezwolenia:
1)pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego lub opiekuna tego dziecka na
wykonywanie przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
2)opinię poradni psychologiczno – pedagogicznej dotyczącą braku
przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć
zarobkowych,
3)orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania
przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych, jeżeli dziecko
4)jeżeli dziecko podlega obowiązkowi szkolnemu – opinię dyrektora szkoły, do
której dziecko uczęszcza, dotyczącą możliwości wypełniania przez dziecko
tego obowiązku w czasie wykonywania przez nie pracy lub innych zajęć
zarobkowych,
§ 5. Zezwolenie, o którym mowa w § 1,powinno zawierać:
1)dane osobowe dziecka i jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna,
2)oznaczenie podmiotu prowadzącego działalność w zakresie przewidzianym w
§ 1,
3)określenie rodzaju pracy lub innych zajęć zarobkowych, które może
wykonywać dziecko
4)określenie dopuszczalnego okresu wykonywania przez dziecko pracy lub
innych zajęć zarobkowych,
5)określenie dopuszczalnego dobowego wymiaru czasu pracy lub innych zajęć
zarobkowych,
6)inne niezbędne ustalenia, wymagane ze względu na dobro dziecka lub
rodzaj, charakter albo warunki wykonywania pracy lub innych zajęć
zarobkowych przez dziecko.
§ 6. Na wniosek przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka, właściwy
inspektor pracy cofa wydane zezwolenie.
§ 7. Właściwy inspektor pracy cofa wydane zezwolenie z urzędu, jeżeli
stwierdzi, że warunki pracy dziecka nie odpowiadają warunkom określonym w
wydanym zezwoleniu.
Art. 305. (skreślony).
Post został pochwalony 0 razy
|
|
