Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:38, 18 Paź 2006 Temat postu: KODEKS PRACY str. 5 |
 |
|
Art. 1043. § 1. Regulamin pracy wchodzi w życie po upływie 2 tygodni od dnia
podania go do wiadomości pracowników, w sposób przyjęty u danego
pracodawcy.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapoznać pracownika z treścią regulaminu
pracy przed rozpoczęciem przez niego pracy.
Art. 1044. (uchylony).
Rozdział V
Nagrody i wyróżnienia
Art. 105. Pracownikom, którzy przez wzorowe wypełnianie swoich
obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej
wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania
zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia. Odpis
zawiadomienia o przyznaniu nagrody lub wyróżnienia składa się do akt
osobowych pracownika.
Art. 106. (skreślony).
Art. 107. (uchylony).
Rozdział VI
Odpowiedzialność porządkowa pracowników
Art. 108. § 1. Za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej
organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i
higieny pracy, przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego
sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz
usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować:
1) karę upomnienia,
2) karę nagany.
§ 2. Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny
pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez
usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub
spożywanie alkoholu w czasie pracy - pracodawca może również stosować karę
pieniężną.
§ 3. Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień
nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego
wynagrodzenia pracownika, a łącznie kary pieniężne nie mogą przewyższać
dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po
dokonaniu potrąceń, o których mowa w art. 87 § 1 pkt 1-3.
§ 4. Wpływy z kar pieniężnych przeznacza się na poprawę warunków
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 109. § 1. Kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od
powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3
miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia.
§ 2. Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika.
§ 3. Jeżeli z powodu nieobecności w zakładzie pracy pracownik nie może być
wysłuchany, bieg dwutygodniowego terminu przewidzianego w § 1 nie
rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu do dnia stawienia się
pracownika do pracy.
Art. 110. O zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na
piśmie, wskazując rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych i datę
dopuszczenia się przez pracownika tego naruszenia oraz informując go o
prawie zgłoszenia sprzeciwu i terminie jego wniesienia. Odpis zawiadomienia
składa się do akt osobowych pracownika.
Art. 111. Przy stosowaniu kary bierze się pod uwagę w szczególności rodzaj
naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego
dotychczasowy stosunek do pracy.
Art. 112. § 1. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów
prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu
wnieść sprzeciw. O uwzględnieniu lub odrzuceniu sprzeciwu decyduje
pracodawca po rozpatrzeniu stanowiska reprezentującej pracownika
zakładowej organizacji związkowej. Nieodrzucenie sprzeciwu w ciągu 14 dni od
dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu.
§ 2. Pracownik, który wniósł sprzeciw, może w ciągu 14 dni od dnia
zawiadomienia o odrzuceniu tego sprzeciwu wystąpić do sądu pracy o
uchylenie zastosowanej wobec niego kary.
§ 3. W razie uwzględnienia sprzeciwu wobec zastosowanej kary pieniężnej lub
uchylenia tej kary przez sąd pracy, pracodawca jest obowiązany zwrócić
pracownikowi równowartość kwoty tej kary.
Art. 113. § 1. Karę uważa się za niebyłą, a odpis zawiadomienia o ukaraniu
usuwa z akt osobowych pracownika po roku nienagannej pracy. Pracodawca
może, z własnej inicjatywy lub na wniosek reprezentującej pracownika
zakładowej organizacji związkowej, uznać karę za niebyłą przed upływem tego
terminu.
§ 2. Przepis § 1 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio w razie uwzględnienia
sprzeciwu przez pracodawcę albo wydania przez sąd pracy orzeczenia o
uchyleniu kary.
Art. 1131. (skreślony).
DZIAŁ PIĄTY
ODPOWIEDZIALNOŚĆ MATERIALNA PRACOWNIKÓW
Rozdział I
Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy
Art. 114. Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego
wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy
szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w
przepisach niniejszego rozdziału.
Art. 115. Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach
rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne
następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.
Art. 116. Pracodawca jest obowiązany wykazać okoliczności uzasadniające
odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody.
Art. 117. § 1. Pracownik nie ponosi odpowiedzialności za szkodę w takim
zakresie, w jakim pracodawca lub inna osoba przyczyniły się do jej powstania
albo zwiększenia.
§ 2. Pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w
szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku z działaniem w
granicach dopuszczalnego ryzyka.
§ 3. (skreślony).
Art. 118. W razie wyrządzenia szkody przez kilku pracowników każdy z nich
ponosi odpowiedzialność za część szkody stosownie do przyczynienia się do
niej i stopnia winy. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie stopnia winy i
przyczynienia się poszczególnych pracowników do powstania szkody,
odpowiadają oni w częściach równych.
Art. 119. Odszkodowanie ustala się w wysokości wyrządzonej szkody, jednak
nie może ono przewyższać kwoty trzymiesięcznego wynagrodzenia
przysługującego pracownikowi w dniu wyrządzenia szkody.
Art. 120. § 1. W razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez
niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do
naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca.
§ 2. Wobec pracodawcy, który naprawił szkodę wyrządzoną osobie trzeciej,
pracownik ponosi odpowiedzialność przewidzianą w przepisach niniejszego
rozdziału.
Art. 121. § 1. Jeżeli naprawienie szkody następuje na podstawie ugody
pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, wysokość odszkodowania może być
obniżona, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności sprawy, a w
szczególności stopnia winy pracownika i jego stosunku do obowiązków
pracowniczych.
§ 2. Przy uwzględnieniu okoliczności wymienionych w § 1 wysokość
odszkodowania może być także obniżona przez sąd pracy; dotyczy to również
przypadku, gdy naprawienie szkody następuje na podstawie ugody sądowej.
Art. 1211. § 1. W razie niewykonania ugody przez pracownika, podlega ona
wykonaniu w trybie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, po nadaniu
jej klauzuli wykonalności przez sąd pracy.
§ 2. Sąd pracy odmówi nadania klauzuli wykonalności ugodzie, jeżeli ustali, że
jest ona sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego.
Art. 122. Jeżeli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, jest obowiązany do jej
naprawienia w pełnej wysokości.
Art. 123. (skreślony).
Rozdział II
Odpowiedzialność za mienie powierzone pracownikowi
Art. 124. § 1. Pracownik, któremu powierzono z obowiązkiem zwrotu albo do
wyliczenia się:
1) pieniądze, papiery wartościowe lub kosztowności,
2) narzędzia i instrumenty lub podobne przedmioty, a także środki ochrony
indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze,
odpowiada w pełnej wysokości za szkodę powstałą w tym mieniu.
§ 2. Pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu
innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do
wyliczenia się.
§ 3. Od odpowiedzialności określonej w § 1 i 2 pracownik może się uwolnić,
jeżeli wykaże, że szkoda powstała z przyczyn od niego niezależnych, a w
szczególności wskutek niezapewnienia przez pracodawcę warunków
umożliwiających zabezpieczenie powierzonego mienia.
Art. 125. § 1. Na zasadach określonych w art. 124 pracownicy mogą przyjąć
wspólną odpowiedzialność materialną za mienie powierzone im łącznie z
obowiązkiem wyliczenia się. Podstawą łącznego powierzenia mienia jest umowa
o współodpowiedzialności materialnej, zawarta na piśmie przez pracowników z
pracodawcą.
§ 2. Pracownicy ponoszący wspólną odpowiedzialność materialną odpowiadają
w częściach określonych w umowie. Jednakże w razie ustalenia, że szkoda w
całości lub w części została spowodowana przez niektórych pracowników, za
całość szkody lub za stosowną jej część odpowiadają tylko sprawcy szkody.
Art. 126. § 1. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zakres i
szczegółowe zasady stosowania przepisów art. 125 oraz tryb łącznego
powierzania mienia.
§ 2. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, może określić warunki
odpowiedzialności za szkodę w mieniu, o którym mowa w art. 124 § 2 i w art.
125:
1) w ograniczonej wysokości, ustalonej tym rozporządzeniem,
2) na zasadach przewidzianych w art. 114-116 i 118.
Art. 127. Do odpowiedzialności określonej w art. 124-126 stosuje się
odpowiednio przepisy art. 117, 121, 1211 i 122
Post został pochwalony 0 razy
|
|
