Administrator
Administrator
Dołączył: 10 Sie 2006
Posty: 72
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/2
Skąd: Szczecin
Płeć: Mężczyzna
|
 Wysłany: Śro 10:40, 18 Paź 2006 Temat postu: KODEKS PRACY str. 7 |
 |
|
Rozdział V
Praca w godzinach nadliczbowych
Art. 151. § 1. Praca wykonywana ponad obowiązujące pracownika
normy czasu pracy, a także praca wykonywana ponad przedłużony
dobowy wymiar czasu pracy, wynikający z obowiązującego
pracownika systemu i rozkładu czasu pracy, stanowi pracę w
godzinach nadliczbowych. Praca w godzinach nadliczbowych jest
dopuszczalna w razie:
1) konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia
lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia
awarii,
2) szczególnych potrzeb pracodawcy.
§ 2. Przepisu § 1 pkt 2 nie stosuje się do pracowników zatrudnionych
na stanowiskach pracy, na których występują przekroczenia
najwyższych dopuszczalnych stężeń lub natężeń czynników
szkodliwych dla zdrowia.
§ 3. Liczba godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z
okolicznościami określonymi w § 1 pkt 2 nie może przekroczyć dla
poszczególnego pracownika 150 godzin w roku kalendarzowym.
§ 4. W układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w
umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym
pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, jest
dopuszczalne ustalenie innej liczby godzin nadliczbowych w roku
kalendarzowym niż określona w § 3.
§ 5. Strony ustalają w umowie o pracę dopuszczalną liczbę godzin
pracy ponad określony w umowie wymiar czasu pracy pracownika
zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, których
przekroczenie uprawnia pracownika, oprócz normalnego
wynagrodzenia, do dodatku do wynagrodzenia, o którym mowa w art.
1511 § 1.
Art. 1511. § 1. Za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz
normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości:
1) 100 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych
przypadających:
a) w nocy,
b) w niedziele i święta niebędące dla pracownika dniami pracy,
zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy,
c) w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za
pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu pracy,
2) 50 % wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych
przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1.
§ 2. Dodatek w wysokości określonej w § 1 pkt 1 przysługuje także za
każdą godzinę pracy nadliczbowej z tytułu przekroczenia przeciętnej
tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym,
chyba że przekroczenie tej normy nastąpiło w wyniku pracy w
godzinach nadliczbowych, za które pracownikowi przysługuje prawo
do dodatku w wysokości określonej w § 1.
§ 3. Wynagrodzenie stanowiące podstawę obliczania dodatku, o
którym mowa w § 1, obejmuje wynagrodzenie pracownika wynikające
z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub
miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został
wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60 %
wynagrodzenia.
§ 4. W stosunku do pracowników wykonujących stale pracę poza
zakładem pracy wynagrodzenie wraz z dodatkiem, o którym mowa w §
1, może być zastąpione ryczałtem, którego wysokość powinna
odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach
nadliczbowych.
Art. 1512. § 1. W zamian za czas przepracowany w godzinach
nadliczbowych pracodawca, na pisemny wniosek pracownika, może
udzielić mu w tym samym wymiarze czasu wolnego od pracy.
§ 2. Udzielenie czasu wolnego w zamian za czas przepracowany w
godzinach nadliczbowych może nastąpić także bez wniosku
pracownika. W takim przypadku pracodawca udziela czasu wolnego od
pracy, najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o
połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych,
jednakże nie może to spowodować obniżenia wynagrodzenia
należnego pracownikowi za pełny miesięczny wymiar czasu pracy.
§ 3. W przypadkach określonych w § 1 i 2 pracownikowi nie
przysługuje dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych.
Art. 1513. Pracownikowi, który ze względu na okoliczności
przewidziane w art. 151 § 1 wykonywał pracę w dniu wolnym od pracy
wynikającym z rozkładu czasu pracy w przeciętnie pięciodniowym
tygodniu pracy, przysługuje w zamian inny dzień wolny od pracy
udzielony pracownikowi do końca okresu rozliczeniowego, w terminie
z nim uzgodnionym.
Art. 1514. § 1. Pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy
zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek
organizacyjnych wykonują, w razie konieczności, pracę poza
normalnymi godzinami pracy bez prawa do wynagrodzenia oraz
dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych, z zastrzeżeniem §
2.
§ 2. Kierownikom wyodrębnionych komórek organizacyjnych za pracę
w godzinach nadliczbowych przypadających w niedzielę i święto
przysługuje prawo do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w
godzinach nadliczbowych w wysokości określonej w art. 1511 § 1,
jeżeli w zamian za pracę w takim dniu nie otrzymali innego dnia
wolnego od pracy.
Art. 1515. § 1. Pracodawca może zobowiązać pracownika do
pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do
wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy
lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (dyżur).
§ 2. Czasu dyżuru nie wlicza się do czasu pracy, jeżeli podczas dyżuru
pracownik nie wykonywał pracy. Czas pełnienia dyżuru nie może
naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art.
132 i 133.
§ 3. Za czas dyżuru, z wyjątkiem dyżuru pełnionego w domu,
pracownikowi przysługuje czas wolny od pracy w wymiarze
odpowiadającym długości dyżuru, a w razie braku możliwości
udzielenia czasu wolnego - wynagrodzenie wynikające z jego
osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub
miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został
wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60 %
wynagrodzenia.
§ 4. Przepisu § 2 zdanie drugie oraz § 3 nie stosuje się do
pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy.
Art. 1516. § 1. W razie ustania stosunku pracy przed upływem okresu
rozliczeniowego pracownikowi przysługuje, oprócz normalnego
wynagrodzenia, prawo do dodatku, o którym mowa w art. 1511 § 1,
jeżeli w okresie od początku okresu rozliczeniowego do dnia ustania
stosunku pracy pracował w wymiarze godzin przekraczającym normy
czasu pracy, o których mowa w art. 129.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w razie nawiązania stosunku
pracy w trakcie okresu rozliczeniowego.
Rozdział VI
Praca w porze nocnej
Art. 1517. § 1. Pora nocna obejmuje 8 godzin między godzinami 21.00
a 7.00.
§ 2. Pracownik, którego rozkład czasu pracy obejmuje w każdej dobie
co najmniej 3 godziny pracy w porze nocnej lub którego co najmniej
1/4 czasu pracy w okresie rozliczeniowym przypada na porę nocną,
jest pracującym w nocy.
§ 3. Czas pracy pracującego w nocy nie może przekraczać 8 godzin na
dobę, jeżeli wykonuje prace szczególnie niebezpieczne albo związane z
dużym wysiłkiem fizycznym lub umysłowym.
§ 4. Wykaz prac, o których mowa w § 3, określa pracodawca w
porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeżeli u
pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa - z
przedstawicielami pracowników wybranymi w trybie przyjętym u
danego pracodawcy, oraz po zasięgnięciu opinii lekarza sprawującego
profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, uwzględniając
konieczność zapewnienia bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia
pracowników.
§ 5. Przepis § 3 nie dotyczy:
1) pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem
pracy,
2) przypadków konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu
ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska
albo usunięcia awarii.
§ 6. Na pisemny wniosek pracownika, o którym mowa w § 2,
pracodawca informuje właściwego inspektora pracy o zatrudnianiu
pracowników pracujących w nocy.
Art. 1518. § 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej
przysługuje dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w
porze nocnej w wysokości 20 % stawki godzinowej wynikającej z
minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie
odrębnych przepisów.
§ 2. W stosunku do pracowników wykonujących pracę w porze nocnej
stale poza zakładem pracy dodatek, o którym mowa w § 1, może być
zastąpiony ryczałtem, którego wysokość odpowiada przewidywanemu
wymiarowi pracy w porze nocnej.
Rozdział VII
Praca w niedziele i święta
Art. 1519. § 1. Dniami wolnymi od pracy są niedziele i święta określone
w przepisach o dniach wolnych od pracy.
§ 2. Za pracę w niedzielę i święto uważa się pracę wykonywaną między
godziną 6.00 w tym dniu a godziną 6.00 w następnym dniu, chyba że u
danego pracodawcy została ustalona inna godzina.
Art. 15110. Praca w niedziele i święta jest dozwolona:
1) w razie konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu
ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska
albo usunięcia awarii,
2) w ruchu ciągłym,
3) przy pracy zmianowej,
4) przy niezbędnych remontach,
5) w transporcie i w komunikacji,
6) w zakładowych strażach pożarnych i w zakładowych służbach
ratowniczych,
7) przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób,
 w rolnictwie i hodowli,
9) przy wykonywaniu prac koniecznych ze względu na ich
użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności, w szczególności
w:
a) placówkach handlowych,
b) zakładach świadczących usługi dla ludności,
c) gastronomii,
d) zakładach hotelarskich,
e) jednostkach gospodarki komunalnej,
f) zakładach opieki zdrowotnej i innych placówkach służby zdrowia
przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowych
lub całodziennych świadczeń zdrowotnych,
g) jednostkach organizacyjnych pomocy społecznej oraz placówkach
opiekuńczo-wychowawczych, zapewniających całodobową opiekę,
h) zakładach prowadzących działalność w zakresie kultury, oświaty,
turystyki i wypoczynku,
10) w stosunku do pracowników zatrudnionych w systemie czasu
pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty,
niedziele i święta.
Art. 15111. § 1. Pracownikowi wykonującemu pracę w niedziele i
święta, w przypadkach, o których mowa w art. 15110 pkt 1-9,
pracodawca jest obowiązany zapewnić inny dzień wolny od pracy:
1) w zamian za pracę w niedzielę - w okresie 6 dni kalendarzowych
poprzedzających lub następujących po takiej niedzieli,
2) w zamian za pracę w święto - w ciągu okresu rozliczeniowego.
§ 2. Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w §
1 pkt 1 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w niedzielę,
pracownikowi przysługuje dzień wolny od pracy do końca okresu
rozliczeniowego, a w razie braku możliwości udzielenia dnia wolnego
od pracy w tym terminie - dodatek do wynagrodzenia w wysokości
określonej w art. 1511 § 1 pkt 1, za każdą godzinę pracy w niedzielę.
§ 3. Jeżeli nie jest możliwe wykorzystanie w terminie wskazanym w §
1 pkt 2 dnia wolnego od pracy w zamian za pracę w święto,
pracownikowi przysługuje dodatek do wynagrodzenia w wysokości
określonej w art. 1511 § 1 pkt 1, za każdą godzinę pracy w święto.
§ 4. Do pracy w święto przypadające w niedzielę stosuje się przepisy
dotyczące pracy w niedzielę.
Art. 15112. Pracownik pracujący w niedziele powinien korzystać co
najmniej raz na 4 tygodnie z niedzieli wolnej od pracy. Nie dotyczy to
pracownika zatrudnionego w systemie czasu pracy, o którym mowa w
art. 144.
DZIAŁ SIÓDMY
URLOPY PRACOWNICZE
Rozdział I
Urlopy wypoczynkowe
Art. 152. § 1. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego,
nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej "urlopem".
§ 2. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.
Art. 153. § 1. Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku
kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z
upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu
przysługującego mu po przepracowaniu roku.
§ 2. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym
następnym roku kalendarzowym.
Art. 154. § 1. Wymiar urlopu wynosi:
1) 20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
2) 26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.
§ 2. Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym
wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu
pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w
§ 1; niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.
§ 3. Wymiar urlopu w danym roku kalendarzowym, ustalony na
podstawie § 1 i 2, nie może przekroczyć wymiaru określonego w § 1.
Art. 1541. § 1. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do
urlopu i wymiar urlopu, wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia,
bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku
pracy.
§ 2. W przypadku jednoczesnego pozostawania w dwóch lub więcej
stosunkach pracy wliczeniu podlega także okres poprzedniego
niezakończonego zatrudnienia w części przypadającej przed
nawiązaniem drugiego lub kolejnego stosunku pracy.
Art. 1542. § 1. Urlopu udziela się w dni, które są dla pracownika dniami
pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w
wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu
pracy pracownika w danym dniu, z zastrzeżeniem § 4.
§ 2. Przy udzielaniu urlopu zgodnie z § 1, jeden dzień urlopu
odpowiada 8 godzinom pracy.
§ 3. Przepis § 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracownika, dla którego
dobowa norma czasu pracy, wynikająca z odrębnych przepisów, jest
niższa niż 8 godzin.
§ 4. Udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy w wymiarze
godzinowym odpowiadającym części dobowego wymiaru czasu pracy
jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdy część urlopu pozostała do
wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy
pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop.
Art. 155. § 1. Do okresu pracy, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się z
tytułu ukończenia:
1) zasadniczej lub innej równorzędnej szkoły zawodowej - przewidziany
programem nauczania czas trwania nauki, nie więcej jednak niż 3 lata,
2) średniej szkoły zawodowej - przewidziany programem nauczania czas
trwania nauki, nie więcej jednak niż 5 lat,
3) średniej szkoły zawodowej dla absolwentów zasadniczych
(równorzędnych) szkół zawodowych - 5 lat,
4) średniej szkoły ogólnokształcącej - 4 lata,
5) szkoły policealnej - 6 lat,
6) szkoły wyższej - 8 lat.
Okresy nauki, o których mowa w pkt 1-6, nie podlegają sumowaniu.
§ 2. Jeżeli pracownik pobierał naukę w czasie zatrudnienia, do okresu pracy, od
którego zależy wymiar urlopu, wlicza się bądź okres zatrudnienia, w którym
była pobierana nauka, bądź okres nauki, zależnie od tego, co jest
korzystniejsze dla pracownika.
Art. 1551. § 1. W roku kalendarzowym, w którym ustaje stosunek pracy z
pracownikiem uprawnionym do kolejnego urlopu, pracownikowi przysługuje
urlop:
1) u dotychczasowego pracodawcy - w wymiarze proporcjonalnym do okresu
przepracowanego u tego pracodawcy w roku ustania stosunku pracy, chyba że
przed ustaniem tego stosunku pracownik wykorzystał urlop w przysługującym
mu lub w wyższym wymiarze,
2) u kolejnego pracodawcy - w wymiarze:
a) proporcjonalnym do okresu pozostałego do końca danego roku
kalendarzowego - w razie zatrudnienia na czas nie krótszy niż do końca danego
roku kalendarzowego,
b) proporcjonalnym do okresu zatrudnienia w danym roku kalendarzowym -
w razie zatrudnienia na czas krótszy niż do końca danego roku
kalendarzowego,
z zastrzeżeniem § 2.
§ 2. Pracownikowi, który przed ustaniem stosunku pracy w ciągu roku
kalendarzowego wykorzystał urlop w wymiarze wyższym niż wynikający z § 1
pkt 1, przysługuje u kolejnego pracodawcy urlop w odpowiednio niższym
wymiarze; łączny wymiar urlopu w roku kalendarzowym nie może być jednak
niższy niż wynikający z okresu przepracowanego w tym roku u wszystkich
pracodawców.
§ 21. Przepis § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do pracownika podejmującego
pracę u kolejnego pracodawcy w ciągu innego roku kalendarzowego niż rok, w
którym ustał jego stosunek pracy z poprzednim pracodawcą.
§ 3. (skreślony).
Art. 1552. § 1. Przepis art. 1551 § 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do
pracownika powracającego do pracy u dotychczasowego pracodawcy w ciągu
roku kalendarzowego po trwającym co najmniej 1 miesiąc okresie:
1) urlopu bezpłatnego,
2) urlopu wychowawczego,
3) odbywania zasadniczej służby wojskowej lub jej form zastępczych,
okresowej służby wojskowej, przeszkolenia wojskowego albo ćwiczeń
wojskowych,
4) tymczasowego aresztowania,
5) odbywania kary pozbawienia wolności,
6) nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy.
§ 2. Jeżeli okres, o którym mowa w § 1, przypada po nabyciu przez pracownika
prawa do urlopu w danym roku kalendarzowym, wymiar urlopu pracownika
powracającego do pracy w ciągu tego samego roku kalendarzowego ulega
proporcjonalnemu obniżeniu, chyba że przed rozpoczęciem tego okresu
pracownik wykorzystał urlop w przysługującym mu lub w wyższym wymiarze.
Art. 1553. Przy ustalaniu wymiaru urlopu na podstawie przepisów art. 1551 i
1552 niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia; urlop należny
pracownikowi w danym roku kalendarzowym nie może jednak przekroczyć
wymiaru wynikającego z przepisu art. 154 § 1.
Art. 156. (skreślony).
Art. 157. (skreślony).
Art. 158. Pracownikowi, który wykorzystał urlop za dany rok kalendarzowy, a
następnie uzyskał w ciągu tego roku prawo do urlopu w wyższym wymiarze,
przysługuje urlop uzupełniający.
Art. 159. (uchylony).
Art. 160. (skreślony).
Art. 161. Pracodawca jest obowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym
roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo.
Art. 162. Na wniosek pracownika urlop może być podzielony na części. W
takim jednak przypadku co najmniej jedna część wypoczynku powinna trwać
nie mniej niż 14 kolejnych dni kalendarzowych.
Art. 163. § 1. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Plan
urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i
konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Planem urlopów nie
obejmuje się części urlopu udzielanego pracownikowi zgodnie z art. 1672.
§ 11. Pracodawca nie ustala planu urlopów, jeżeli zakładowa organizacja
związkowa wyraziła na to zgodę; dotyczy to także pracodawcy, u którego nie
działa zakładowa organizacja związkowa. W takich przypadkach pracodawca
ustala termin urlopu po porozumieniu z pracownikiem. Przepis § 1 zdanie
drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.
§ 2. Plan urlopów podaje się do wiadomości pracowników w sposób przyjęty u
danego pracodawcy.
§ 3. Na wniosek pracownicy udziela się jej urlopu bezpośrednio po urlopie
macierzyńskim; dotyczy to także pracownika-ojca wychowującego dziecko,
który korzysta z urlopu macierzyńskiego.
Art. 164. § 1. Przesunięcie terminu urlopu może nastąpić na wniosek
pracownika umotywowany ważnymi przyczynami.
§ 2. Przesunięcie terminu urlopu jest także dopuszczalne z powodu
szczególnych potrzeb pracodawcy, jeżeli nieobecność pracownika
spowodowałaby poważne zakłócenia toku pracy.
Art. 165. Jeżeli pracownik nie może rozpocząć urlopu w ustalonym terminie z
przyczyn usprawiedliwiających nieobecność w pracy, a w szczególności z
powodu:
1) czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
3) powołania na ćwiczenia wojskowe albo na przeszkolenie wojskowe na czas
do 3 miesięcy,
4) urlopu macierzyńskiego,
pracodawca jest obowiązany przesunąć urlop na termin późniejszy.
Art. 166. Część urlopu nie wykorzystaną z powodu:
1) czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby,
2) odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,
3) odbywania ćwiczeń wojskowych albo przeszkolenia wojskowego przez
czas do 3 miesięcy,
4) urlopu macierzyńskiego
pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym.
Art. 167. § 1. Pracodawca może odwołać pracownika z urlopu tylko wówczas,
gdy jego obecności w zakładzie wymagają okoliczności nieprzewidziane w
chwili rozpoczynania urlopu.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany pokryć koszty poniesione przez pracownika w
bezpośrednim związku z odwołaniem go z urlopu.
Art. 1671. W okresie wypowiedzenia umowy o pracę pracownik jest
obowiązany wykorzystać przysługujący mu urlop, jeżeli w tym okresie
pracodawca udzieli mu urlopu. W takim przypadku wymiar udzielonego urlopu,
z wyłączeniem urlopu zaległego, nie może przekraczać wymiaru wynikającego
z przepisów art. 1551.
Art. 1672. Pracodawca jest obowiązany udzielić na żądanie pracownika i w
terminie przez niego wskazanym nie więcej niż 4 dni urlopu w każdym roku
kalendarzowym. Pracownik zgłasza żądanie udzielenia urlopu najpóźniej w dniu
rozpoczęcia urlopu.
Art. 1673. Łączny wymiar urlopu wykorzystanego przez pracownika na
zasadach i w trybie określonych w art. 1672 nie może przekroczyć w roku
kalendarzowym 4 dni, niezależnie od liczby pracodawców, z którymi pracownik
pozostaje w danym roku w kolejnych stosunkach pracy.
Art. 168. Urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym zgodnie z art. 163
należy pracownikowi udzielić najpóźniej do końca pierwszego kwartału
następnego roku kalendarzowego; nie dotyczy to części urlopu udzielanego
zgodnie z art. 1672.
Art. 169. (skreślony).
Art. 170. (skreślony).
Art. 171. § 1. W przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu
w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku
pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny.
§ 2. (uchylony).
§ 3. Pracodawca nie ma obowiązku wypłacenia ekwiwalentu pieniężnego, o
którym mowa w § 1, w przypadku gdy strony postanowią o wykorzystaniu
urlopu w czasie pozostawania pracownika w stosunku pracy na podstawie
kolejnej umowy o pracę zawartej z tym samym pracodawcą bezpośrednio po
rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniej umowy o pracę z tym pracodawcą.
Art. 172. Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie,
jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki
wynagrodzenia mogą być obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia
z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu; w
przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być
przedłużony do 12 miesięcy.
Art. 1721. § 1. Jeżeli pracodawca na podstawie odrębnych przepisów
jest obowiązany objąć pracownika ubezpieczeniem gwarantującym mu
otrzymanie świadczenia pieniężnego za czas urlopu, pracownikowi nie
przysługuje wynagrodzenie przewidziane w art. 172 lub ekwiwalent
pieniężny, o którym mowa w art. 171.
§ 2. Jeżeli świadczenie pieniężne za czas urlopu, o którym mowa w §
1, jest niższe od wynagrodzenia przewidzianego w art. 172 lub od
ekwiwalentu pieniężnego, o którym mowa w art. 171, pracodawca jest
obowiązany wypłacić pracownikowi kwotę stanowiącą różnicę między
tymi należnościami.
Art. 173. Minister Pracy i Polityki Socjalnej określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania
wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop
Post został pochwalony 0 razy
|
|
